เล่าเรื่องสยองขวัญ เขารออยู่ที่โรงพยาบาล
แม้ฉันจะเป็นพยาบาล" ทํางานอยู่ ในโรงพยาบาล เจอศพมาจนชิน แต่ยิน อย่างไร ต้ได้เจอ...ในตอนที่ไม่พร้อมจะเจอ ก็ขนลุก น่าสะพรึงได้เช่นกัน
ช่วงเดือนแรกที่ฉันตั้งท้องแรก ฉัน แพ้ท้องมาก คลื่นไส้อาเจียน กินอะไรเข้าไป อาเจียนออกหมดแทบหมดแรง ทําอะไร แทบไม่ไหวจนต้องนอนโรงพยาบาลเพื่อ ให้น้ําเกลือมาหล่อเลี้ยงร่างกายบ้าง (กลาย เป็นคนใข้ตะเอง)
ครั้งแรกเพื่อนพยาบาลด้วยกัน เตรียมห้องพิเศษ 1 ไว้ให้ แต่เนื่องจากทาง โรงพยาบาลมีการปรับปรุงห้อง เพิ่งมีการ ทาสีเสร็จใหม่ ๆ เข้าไปนอนครึ่งวันแรก ทนไม่ไหวเพราะเหม็นกลิ่นสีมาก ยิ่งไปเพิ่ม อาการให้คลื่นไส้อาเจียน วิงเวียนมากขึ้น ไปอีก คราวนี้มีห้องว่างอีกเพียงห้องเดียว คือ ห้องพิเศษ5 ซึ่งอยู่เกือบมุมสุดติดกับ ห้องโซนแยกโรค ห้องนี้ได้ฉายาความเฮี้ยนพอสมควร เพราะมีผู้ป่วยเสียชีวิต ที่ห้องนี้หลายราย ส่วนใหญ่เป็นผู้ป่วย เรื้อรังนอนนาน ๆ หรือไม่ก็กลุ่มมะเร็ง ะยะสุดท้าย แต่ฉันยังรู้สึกเฉย ๆ เพราะยัง ไม่เคยเจอเรื่องผีหรือวิญญาณมาก่อน บวกกับเหนื่อยมาก ขอนอนห้องไหนก็ได้ - ช่วงเย็น เพื่อนพยาบาลมาอยู่ด้วย ในห้องเพราะเขาต้องรอขึ้นเวรดึกต่อคืนนี้ (สามีของฉันอยู่ กทม. และญาติคนอื่นยัง ติดธุระไม่ได้มาอยู่เป็นเพื่อน) นอนมองทีวี บ้าง หลับ ๆ ตื่น ๆ บ้าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หลังจากเที่ยงคืนเพื่อนไปเตรียมตัวและ อยู่เวรดึกต่อ หลังจากนอนอยู่คนเดียวรัก ถึงบรรยากาศอันเงียบขรบกวน
เสียงระฆังตีบอกโมงยาม เม้ง เม้ง ฉันก็เคลิ้มหลับไป สักพักเหมือนกึ่งฝันถึง ตื่นมองเห็นภาพตัวเองนอนให้น้ําเกลืออยู่ ที่ประตูมีผู้ชายวัยกลางคนรูปร่างผอม สูง เปิดประตูเข้ามา เดินมาถึงเตียง ที่ฉันนอนอยู่และพูดขึ้นว่า “มาแล้ว พ่อมารออยู่นานแล้ว”
จากนั้นผู้ชายคนนั้นพยายาม จะดึงสายน้ําเกลือที่แขนของฉัน กระชากให้หลุด แต่ฉันก็สู้ ใช้มือปัดป้อง ไม่ยอมให้ทํา ฉันเห็นหน้าเขาชัดมากจน ขนลุกไปหมด
เขาใส่เสื้อสีฟ้า และมีชื่อโรงพยาบาลสกรีนอยู่ที่เสื้อ ที่สําคัญเขา เพิ่งเสียชีวิตในท้องนี้ไปเมื่อไม่นานมานี้ เอง ฉันจําได้ดี - เสียงเสาน้ําเกลือล้มดังโครมจนฉัน สะดุ้ง เห็นสายน้ําเกลือหลุดเลือดสาดไป หมด เพื่อนพยาบาลได้ยินเสียงรีบเข้ามาดู ฉัน เมื่อจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อนเช็ดตัว ให้แล้ว ฉันบอกเพื่อนว่า ช่วงเช้าค่อยให้ น้ําเกลือต่อก็ได้ ขอนอนก่อน และได้เล่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง เพื่อนเลยชวนให้ ไปนอนพักที่โซฟา บริเวณ Nurse Station (จุดนั่งทํางานเอกสารของพยาบาล) แทน แต่ฉันก็ยังนอนไม่หลับอยู่ดีเพราะบริเวณ นี้เป็นที่ทํางานพยาบาล เขาต้องเดินไปมา ตลอดเวลา ฉันจึงบอกเพื่อนว่าขอกลับไป นอนที่ห้องตามเดิม เพราะนอนไม่หลับ เวียนหัวไปหมด เพื่อนถามอย่างเป็นห่วงว่า
“ไหวเหรอ” ฉันตอบกลับเพื่อนไปว่า
“เออน่า ลองอีกครั้ง ไม่ไหวจริงๆ ค่อยว่ากันอีกที”
หลังจากเพื่อนมาลงที่ห้องก็กลับไป ทํากิจกรรมการพยาบาลดูแลผู้ป่วยรายอื่น ต่อและบอกว่าจะเข้ามาดูฉันเรื่อย ๆ ฉัน ตอบตกลงด้วยความเหนื่อยมาก เมื่อหัวถึง หมอนก็หลับไปเลย ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนาน เท่าไร สักพักมาอีกแล้ว...
คราวนี้เป็นผู้ชายตัวใหญ่ ท้วม มีพุง ผิวดํา ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกระเบน สีแดง เดินมาข้างเตียงและขึ้นมาทับ ที่บริเวณหน้าอกของฉัน แล้วนั่งหัวเราะ เยๆ อยู่ในท่านั้น ฉันรู้สึกอึดอัดมาก ขอร้องให้เขาลงไป แต่เขาก็ไม่ยอม ในใจ นึกถึงคุณพระ พระพุทธรูปที่เคยกราบไหว้ และสวดมนต์ ท่องนะโม ตัสสะไปตามเรื่อง ผิด ๆ ถูก ๆ แล้วผู้ชายคนนั้นก็พูดว่า
"ท่องไปเถอะ ท่องให้ก็ไม่ออกไป ไหน จะนั่งอยู่อย่างนี้แหละ" "
ฉันทั้งเหนื่อยและหงุดหงิดมาก ทั้งจากที่ไม่ได้นอน ประกอบกับความกลัว จนกลายเป็นความกล้า พยายามผลักและ สวดมนต์ไปเรื่อย ๆ สักพักชายผู้นั้นก็ หายตัวไป คงเป็นช่วงจังหวะเดียวกับเพื่อน พยาบาลเข้ามาดูฉัน เขาบอกว่า รู้สึก แปลก ๆ บอกไม่ถูกเลยรีบเข้ามา พอดีเห็น ภาพฉันนอนทําท่าเหมือนผลักใสอะไรอยู่ ฉันก็เลยบอกว่า ไม่ไหว โดนกวน 2 รอบ แล้ววันนี้ ะได้นอนมั้ยหนอ เพื่อนจึงได้นํา พระของเพื่อนอีกคนมาให้คล้องคอไว้และ ฉันก็ขอนอนต่อ รอบนี้ลุกขึ้นมาไหว้พระ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองลูกด้วยเถิด ขอ หลับพักผ่อนเสียที่เพราะเหนื่อยเหลือเกิน หลังจากนั้นก็หลับสนิทจนถึงเช้า
ช่วงเข้าพยาบาลมาเปลี่ยนท้องให้ ทันที ขอให้คนไข้รายต่อไปที่จะเข้ามาโชคดี อย่ามีใครมารบกวนเหมือนกันอีกเลย.... หายป่วยแล้วจะทําบุญไปให้ค่ะ
ที่มา คุณติ๋ว/ราชสีมา นิตยสารคู่สร้างคู่สม
