ของชำร่วยโชคดีที่สุดต้อง "อัลมอนด์"
สำหรับชาวตะวันตกของชำร่วยที่ถือว่าเป็นมงคลที่สุด และแจกกันบ่อยแทบจะทุกงานก็คือเมล็ดอัลมอนด์เคลือบน้ำตาล 5 เมล็ด โดยแต่ละเมล็ดก็จะมีความหมายมงคลในตัวมันเองเม็ดที่ 1 ขอให้สุขภาพดี (Health)
เม็ดที่ 2 ขอให้ร่ำรวย (Wealth)
เม็ดที่ 3 ขอให้มีความสุข (Happiness)
เม็ดที่ 4 ขอให้อายุยืน (Long-Life)
เม็ดที่ 5 ขอให้มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง (Fertility)
สาเหตุที่ฝรั่งชอบแจกเมล็ดอัลมอนด์ไม่ใช่เพราะขี้เหนียว แต่มาจากนิทานปรัมปราเกี่ยวกับตำนานรักแท้ของธิดาเมืองลับแลนามว่า "เจ้าหญิงฟิลลี่" กับหนุ่มสามัญชนคนธรรมดาชื่อ "เดอร์มาพอน" นิทานเรื่องนี้ต่างจากนิยายน้ำเน่าตรงที่พระบิดาของเจ้าหญิงไม่ยักกะรังเกียจลูกเขยที่มีแต่ตัว กลับสนับสนุนช่วยออกสตางค์จัดงานแต่งงานให้อย่างดิบดี แต่คาดว่าเดอร์มาพอนคงเป็นพวกบุญมีแต่กรรมบัง กำลังจะสบายได้เป็นเขยเจ้าเมืองอยู่แล้วเชียว กลับมีเหตุมาขัดจนได้ นั่นคือมีคนมาบอกเขาว่าพ่อของเขาตายเสียแล้ว พระเอกของเราเลยต้องงดงานวิวาห์ไปทำศพพ่อให้เรียบร้อยก่อน
ก่อนออกจากเมืองลับแล เดอร์มาพอนสัญญาว่าจะกลับมาให้เร็วที่สุด แต่ด้วยความเฟอะฟะ เขาหลงทางอยู่นานกว่าจะหาทางกลับมาถึงเมืองลับแลได้ก็ปาเข้าไปสามเดือนเต็มๆ ระหว่างนั้นเจ้าหญิงฟิลลี่ก็รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่คอย เมื่อคนรักไม่กลับมาเสียทีนางก็เริ่มคิดไปต่างๆ นานา กลัวเขาจะไม่สบายบ้างล่ะ กลัวจะถูกโจรปล้นบ้างล่ะ แต่ความคิดส่วนใหญ่หนักไปทางระแวงว่ายอดรักคงถูกสุนัขสาวๆ คาบไปรับประทานมากที่สุด พอสามเดือนผ่านไป เจ้าหญิงฟิลลี่ทรงหมดหวังว่าเดอร์มาพอนจะกลับมาหา นางจึงตัดสินใจฆ่าตัวตายหนีอายที่ถูกมองว่าเป็นม่ายขันหมาก หลังจากนั้นบนหลุมศพของนางก็มีต้นอัลมอนด์ต้นหนึ่งเกิดขึ้น เป็นที่สถิตย์วิญญาณเศร้าของเจ้าหญิงผู้อาภัพ
พอเดอร์มาพอนบุกป่าฝ่าดงกลับมาได้ก็ต้องหัวใจสลายเมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาตรงเข้าไปกอดต้นอัลมอนด์ร้องไห้คร่ำครวญ ทันใดนั้นต้นอัลมอนด์ก็แตกผลอัลมอนด์ออกมาเต็มต้น เหมือนหนึ่งวิญญาณของเจ้าหญิงจะรับรู้ถึงความเสียใจของเดอร์มาพอน และให้กำลังใจให้คนรักหนุ่มสู้ชีวิตต่อไป
ตำนานรักแท้เรื่องนี้ถูกเล่าปากต่อปากกันมาหลายชั่วอายุคนจนกลายเป็นธรรมเนียมของชาวตะวันตก ที่จะให้เมล็ดอัลมอนด์เป็นของชำร่วยในงานแต่งงาน เพื่อเป็นเครื่องหมายถึงรักแท้ของคู่บ่าวสาว นอกจากนี้ ในทางการแพทย์ยังเชื่อกันว่า ถ้าทานเมล็ดอัลมอนด์ 5 เมล็ด จะช่วยให้ไม่เมา นี่จึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้มีการแจกเมล็ดอัลมอนด์ในงานมงคล เพราะงานแบบนี้แขกกินเหล้ากันอย่างกับอาบ ขืนไม่ป้องกันไว้ก่อนคงมีขี้เมาเดินว่อนกันเต็มงาน
ประมาณปี 1750 เจ้าสาวชาวสก็อตมีวิธีแจกของชำร่วยที่ค่อนข้างพิสดารเอามากๆ คือแทนที่จะหยิบแจกกันตรงๆ เจ้าสาวจะเย็บของชำร่วยติดไว้กับชุดคลุมยาวของตัวเองตั้งแตาศรีษระจรดปลายเท้า พอทำพิธีทางศาสนาเสร็จ แขกทุกชีวิตจะกรูเข้าไปแย่งกันดึงของชำร่วยออกมาจากชุดแต่งงานของเธอกันคนละหนุบละหนับ ซึ่งตรงนี้ก็มีลุ้น เพราะถ้าแขกคนไหนมือบอนดึงผิดดึงถูก เจ้าสาวก็อาจจะโป๊ได้ง่ายๆ
พอมาถึงศตวรรษที่ 19 สาวๆ ในตระกูลผู้ดีก็เริ่มเปลี่ยนของชำร่วยจากเมล็ดอัลมอนด์ไปเป็นอะไรที่เป็นเนื้อเป็นหนังกว่านั้น เช่น ผ้าพันคอ เนคไท สายรัดถุงเท้า หรือไม่ก็ถุงมือ เพื่อให้แตกต่างจากงานแต่งงานของชาวบ้านธรรมดา และอวดฐานะของเจ้าสาวไปในตัวด้วยว่าเธอร่ำรวยเลอค่าขนาดไหน
