เล่าเรื่องสยองขวัญ แรงงานต่างด้าว

ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยนะคะว่าหนูทำงานอยู่ที่ไทเป ประเทศไต้หวัน ทำอยู่ที่นี่ได้ประมาณสัก 5 ปี กว่าๆ แล้ว เรื่องก็เพิ่งจะเกิดขึ้นมาไม่นานนี่เอง ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน โรงงานที่หนูทำอยู่มีแรงงานจากประเทศไทยและประเทศเวียดนามเยอะมากๆ หอพักก็พักรวมกัน มีทั้งหมดสองชั้น ผูู้ชายอยู่ชั้นล่าง ส่วนผู้หญิงนั้นจะพักอยู่ชั้นบน ใครที่เป็นแฟนกันแล้วเข้ามาทำงานก็จะลงมานอนที่ชั้นล่างกับแฟน ห้องพักที่ชั้นล่างนั้นมีไล่ไปตั้งแต่ A1 - A10 ส่วนชั้นบนนั้นจะเป็น B1-B10 ภายในห้องพักนั้นจะเป็นเตียงนอนแบบสองชั้น หอพักกับโรงงานก็อยู่แค่ข้ามฟากถนนเท่านั้นเอง ไม่ไกลกันนัก

ส่วนงานนั้นก็จะมีอยู่สองกะคือเช้ากับดึก สองเดือนจะเปลี่ยนกันทีนึง หนูก็ทำงานมาเรื่อยๆ ทุกอย่างเป็นปกติดี จนกระทั่งถึงวันหนึ่งก็มีเรื่องราวเกิดขึ้น ตอนนั้นตัวของหนูนั้นทำงานอยู่ในกะเช้า แล้วก็มีเรื่องกัน มีผู้ชายเวียดนามคนหนึ่งแอบไปเป็นชู้กับสาวไทย ขอใช้ชื่อนามสมมติว่าโม โมนั้นเป็นเพื่อนกับหนูเอง วันนั้นสามีของโมเกิดจับได้ก็เลยมีปากเสียงกันถึงขั้นรุนแรงทำร้ายร่างกายกันอยู่ในห้องพักชั้นล่าง เวลาตอนที่เกิดเรื่องนั้นประมาณสักสี่โมงเช้าเป็นวันหยุด หนูกับเพื่อนๆ กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ที่หอชั้นบนแล้วก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของผู้หญิงว่า ช่วยด้วย ช่วยด้วย !! อยู่สองสามครั้ง จึงรีบพากันลงไปชั้นล่าง

เมื่อลงไปถึงก็เห็นชายเวียดนามนั้นกำลังนอนดิ้นอยู่กับพื้น สิ่งที่ทำให้หนูและเพื่อนๆ ตกใจมากที่สุดก็คือ มีมีดปลายแหลมเสียบอยู่ที่คอ จนมองเห็นทะลุเห็นปลายมีดอีกด้านหนึ่งอยู่ที่คอของชายเวียดนามคนนั้น ทุกคนก็ถูกกันออกมา ตอนที่เจ้าหน้าที่ตำรวจมาถึง ชายเวียดนามคนนั้นเสียชีวิตไปแล้ว เจ้าหน้าที่ก็ได้มาเก็บศพไป คนร้ายก็โดนจับตามกฎหมายบ้านเมืองของที่ไต้หวัน แต่ที่ทำเอาหลายๆ คนนั้นรู้สึกกลัวก็คือไม่ได่มีการมาทำพิธีที่เกี่ยวกับศพเลยเช่นการเชิญวิญญาณออกไปหรืออะไรทำนองนั้น

ส่วนคืนของวันที่เกิดเหตุ หนูและเพื่อนกลุ่มเดียวกันก็เห็นโมยังคงนั่งร้องไห้ไม่ยอมหยุด หนูพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนต่างพากันช่วยปลอบใจโม และได้ตกลงกันว่าจะอยู่นอนเป็นเพื่อนโม ในห้องนั้นมีเตียงนอนเล็กๆ สองชั้น ลักษณะเหมือนเตียงตามหอพักนักเรียน นอนได้แค่สองคน เพื่อนของหนูสองคนนั้นนอนกันชั้นหนึ่ง ส่วนโมนั้นนอนเบียดๆ อยู่กับหนู พวกเราทั้งหมดก็นอนคุยกันจนดึกดื่น เผลอหลับกันไปตอนไหนไม่ทราบได้

เช้าวันต่อมาพอหนูตื่นก็ไม่เห็นเพื่อนและไม่เห็นโม แต่ก็ไม่คิดอะไรเพราะว่าต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน แต่ว่าวันนั้นโมไม่ได้เข้าไปที่โรงงานทำงานกับทุกคน หนูเจอเพื่อนอีกสองคนก็เลยคุยกัน และก็คิดกันว่าโมนั้นน่าจะยังช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ก็เลยไม่ยอมมาทำงาน พอสองทุ่มเลิกงานหนูและเพื่อนก็เลยเดินทางกลับมาที่หอพัก พอเข้าห้องไปมองไปที่เตียงข้างๆ ก็เห็นโมนั้นนอนหลับอยู่ เพื่อนและหนูก็ไม่อยากกวน ต่างก็แยกย้ายกันทำธุระส่วนตัว เพื่อจะกลับมาเข้านอน

เวลาล่วงเลยผ่านไปสักสี่วัน โมนั้นก็ยังไม่ยอมไปทำงาน จนกระทั่งหัวหน้านั้นทนไม่ไหวต้องแจ้งให้ล่ามไปตามตัวโมกลับมาทำงาน ล่ามคนนั้นก็ข้ามฝั่งกลับไปที่หอพักขึ้นไปดูที่ห้องชั้นบนก็ไม่เจอโม แต่ว่ามีคนมาแจ้งกับล่ามว่าในห้อง A3 ชั้นล่างซึ่งเป็นห้องที่เกิดเหตุ เป็นห้องของชายชาวเวียดนาม ที่ตู้เสื้อผ้านั้นมีกลิ่นเหม็นออกมาจากตู้เสื้อผ้าของชายชาวเวียดนาม ล่ามและพนักงานคนอื่นจึงได้ตัดสินใจงัดตู้ออกมาดู

แต่แล้วสิ่งที่ได้พบก็คือร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง นอนตาเหลือก เลือดนั้นท่วมเต็มตัว อยู่ในตู้เสื้อผ้า ล่ามถึงกับตะลึงตาค้าง พอได้สติก็รีบถอยออกมาตั้งหลัก แล้วจึงวิ่งไปแจ้งเจ้าหน้าที่ พอเจ้าหน้าที่มาถึง แข้าไปพิสูจน์ศพ ก็พบว่าร่างนั้นคือโม โมโดนฆาตกรรมตายพร้อมๆ กับหนุ่มเวียดนามที่เป็นชู้ซึ่งผ่านมาถึงสี่วันแล้ว คนที่ฆ่าโมก็คือแฟนคนไทยนั่นเอง

พอหนูกับเพื่อนได้ทราบเรื่องราวทั้งหมดก็ขอหัวหน้าเลิกงานในวันนั้นทันที เพราะไม่มีแรงทำงานต่ออีกเลย แล้วคนที่หนูนอนเบียดด้วยกันมาถึงสี่คืนคืออะไร เพื่อนอีกสองคนถึงแม้จะไม่ได้นอนอยู่ชั้นเดียวกัน แต่ก็เห็นและเผชิญกับวิญญาณของโมมาด้วยกันถึงสี่วัน เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงเพียงเท่านี้