เล่าเรื่องสยองขวัญ เพื่อนเล่าให้ฟัง

     

จริง ๆ แล้วเรื่องราวและก็เหตุการณ์ทั้งหมดนั้น มันเกิดขึ้นมาเป็นเกือบ 10 ปีล่ะ ตั้งแต่สมัยเพื่อนของผมเพิ่งจะเรียนจบปริญญาใหม่ ๆ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาจากวันที่มีการเลี้ยงรุ่น สมมติเพื่อนผมคนนี้ชื่อว่าเอก็แล้วกัน

วันนั้นมีการเลี้ยงรุ่นกัน ก็ในกลุ่มนี้จะมีเพื่อนสนิทกันอยู่ทั้งหมด 5 คน เอก็เป็นหนึ่งในนั้น เพื่อน ๆ ก็มีการเลี้ยงรุ่นนัดกันตามร้านอาหาร ก็ไปกันหลายคนอยู่ ประมาณเกือบ ๆ 20 คน พอเอไปถึงที่งาน เอก็ได้เจอเพื่อนเก่า ๆ มามาย สายตาก็พยายามมองหาเพื่อนกลุ่มเดียวกันที่สนิทกันมากที่สุด ตอนนั้นมองเห็นมองเจออยู่ 3 คน ก็ดีใจ รีบตรงเข้าไปทัก ทุกคนก็ทักทายพูดคุยกันด้วยความดีใจ เนื่องจากไม่ได้เจอกันมานาน แล้วเอก็ถามว่า เฮ้ยพวกเราเกือบครบกลุ่มแล้ว เหลืออีกคนเดียว แล้วมันอยู่ไหนเนี่ย เพื่อนคนดังกล่าวที่หายไปมีชื่อว่าเม้ง

เม้งเป็นตัวฮาประจำกลุ่ม พอเอถามเพื่อนไปแบบนั้น เพื่อนในกลุ่มที่เหลือก็บอกว่า เอ่อ โทรคุยแล้ว ตอนก่อนเลิกงาน เม้งมันบอกว่าเดี๋ยวจะตรงมาจากชลบุรี รอแป๊บหนึ่ง งานเลี้ยงรุ่นก็ดำเนินต่อไปด้วยความสนุกสนาน เอทักทายเพื่อนฝูงด้วยความดีใจ

เวลาผ่านไปประมาณสัก 3 ทุ่มกว่า เม้งก็ตามมาถึงที่งาน ก็ได้แต่รีบขอโทษพรรคพวกเป็นการใหญ่ เนื่องจากตัวเองนั้นมาช้าเป็นคนสุดท้าย เอนั้นดีใจมาก ที่รู้ว่ากลุ่มของตน 5 คนนั้นมากันครบพอดี

เวลาผ่านไปเกือบ ๆ เที่ยงคืนแล้ว งานเลี้ยงก็ใกล้เลิก เพื่อนหลายคนก็ทยอยกลับกัน เนื่องจากร้านอาหารที่ว่าก็ใกล้จะปิด แต่ว่าเอและเพื่อนที่เหลืออีก 4 คนนั้น ยังอยากนั่งคุยกันต่อ หนึ่งในกลุ่มนั้นชื่อว่ากร ก็เลยบอกว่าอย่าเพิ่งรีบกลับกันเลย ไหน ๆ นาน ๆ ก็เจอกันทีหนึ่ง ไปต่อที่ห้องกูดีกว่า ก็อยู่คอนโดคนเดียว สบาย เอและเพื่อนอีก 4 คน กลุ่มเพื่อนสนิททั้ง 5 คน จึงตกลงใจไปต่อกันที่ห้องของกร ทุกคนก็ขับรถกันไป

พอไปถึงก็ตั้งวงเครื่องดื่ม นั่งเม้าส์กันต่อตามประสาผู้ชาย เวลาผ่านไปก็ดึกขึ้นมาเรื่อย ๆ จนก็จำไม่ได้ว่ามีใครสักคนพูดขึ้นมาว่าเฮ้ยเล่าเรื่องผีกันดีกว่า เหมือนตอนสมัยเข้าค่ายลูกเสือไง เพื่อนซี่ทั้ง 5 คน ก็เลยพลัดกันเล่าเรื่องผี เล่าวนกันไป วนกันไป

จนมาถึงตาของกรเป็นคนเล่า กรก็เรื่องแฟนเก่าให้ฟังว่า สมัยเรียนจบใหม่ ๆ เพิ่งได้งานไม่นานนัก ก็มีแฟนคนหนึ่ง ตอนแรกก็คบกันอยู่ดี ๆ ผ่านไปปี 2 ปี สุดท้ายต้องเลิกกัน

วันเวลาผ่านไปประมาณสัก 2 – 3 ปี กรก็ได้กลับมาเจอแฟนเก่าคนนี้อีกทีหนึ่ง แต่ว่าตอนนั้นเธอมีสีหน้าที่ดูอิดโรย ดูเครียดอยู่ตลอดเวลา ตอนนั้นทั้งคู่เลิกกันไปแล้วก็จริง แต่ว่าคบกันแบบเพื่อน ก็ได้มีการถามไถ่กันด้วยความเป็นห่วง ก็ได้รับรู้ว่าแฟนเก่าของกรเนี่ย ตั้งแต่เลิกกันไป หลังจากนั้นก็มีแฟนใหม่ แต่ว่าแฟนของเธอคนนี้ เป็นผู้ชายที่นิยมการใช้ความรุนแรง มักซ่อมเธออยู่เป็นประจำ ชอบตบตี ทำร้ายร่างกายเธออยู่เป็นประจำเวลาโมโห กรนั้นก็ได้เพียงรับฟัง ช่วยเหลืออะไรเธอไม่ได้มากนัก

จนเวลาผ่านไป จนกระทั่งวันหนึ่ง แฟนของกรนั้นโทรเข้ามาหาใหม่ แล้วก็บอกว่าขอขึ้นไปบนห้องกรได้ไหม ตอนนี้ไม่กล้ากลับบ้าน ตอนนั้นกรบอกว่า เวลาช่วงนั้นประมาณสัก 3 – 4 ทุ่ม กรกำลังจะเข้านอนพอดี ก็รีบวิ่งลงไป แฟนของกรนั้นมายืนรออยู่หน้าคอนโด ด้วยสภาพที่ดูไม่ค่อยได้ เสื้อผ้าบางส่วนนั้นเลอะเลือดอยู่ บนใบหน้าของเธอนั้นมีรอยถูกทำร้ายมาอย่างชัดเจน ส่วนอาการของเธอก็เป็นคนที่กำลังอยู่ในห้วงความกลัว ตัวสั่น พูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องนัก

กรรีบเดินเข้าไปพยุงเธอพาขึ้นมาที่ห้อง แล้วก็ไปค้นหยุบยาเพื่อจะมาทำแผลสดให้กับเธอ แต่ว่ายาที่ห้องกรนั้นหมดพอดี กรจึงบอกกับเธอว่ารออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยววิ่งออกไปซื้อยา แป๊บเดียวเดี๋ยวมา ก่อนที่กรจะปิดประตูห้องแล้วเดินออกไปนั้น แฟนเก่าของกรก็พูดว่า จริง ๆ แล้วยาก็ไม่จำเป็นหรอก มาถึงที่นี่สบายใจขึ้นเยอะ แล้วกรก็รีบวิ่งออกไปซื้อยา

พอกลับมาที่ห้อง แฟนเก่าของกรก็จากไปแล้ว มีเพียงโน๊ตเล็ก ๆ ว่าขอบคุณมาก กลับก่อนดีกว่า กรก็ได้แต่เอาถุงยาที่ว่าวางไว้บนโต๊ะห้องรับแขก โดยที่ไม่กล้าโทรกลับไปหาเธอ เนื่องจากกลัวว่าถ้าแฟนเธอรู้ อาจจะโดนทำร้ายเพิ่ม เหตุการณ์วันนั้นก็จบไป

หลังจากนั้นประมาณสัก 1 อาทิตย์ กรก็ได้พบเจอกับเพื่อนของแฟนเก่าของกร เพื่อนของแฟนเก่ากรก็คุยกับกรว่า เอ่อ ขอโทษด้วยนะ ลืมโทรไปบอก ตอนนั้นมันฉุกละหุก แล้วก็วุ่นมากจริง ๆ เพื่อนของแฟนเก่าของกรบอกกับกรว่า แฟนเก่าของกรนั้นเสียชีวิตไป 2 อาทิตย์แล้ว สาเหตุมาจากการทะเลาะกับแฟนแบบรุนแรง จึงตัดสินใจผูกคอตัวเองตาย กรได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง จนสุดท้ายต้องการหาคำตอบ จึงโทรศัพท์กลับไปหาบ้านของแฟนเก่า คุยกับแม่ของเธอ แล้วก็ได้คำยืนยันว่าแฟนเก่าของกรนั้น เสียชีวิตไป 2 อาทิตย์แล้วจริง ๆ แล้วเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาใคร ใครกันที่แบกร่างอันบอบช้ำมาหากรที่คอนโด รวมไปถึงโน๊ตที่วางทิ้งเอาไว้บนโต๊ะ ใครกันเป็นคนเขียน

เพื่อน ๆ ในกลุ่มนั่งฟังเรื่องผีจากกรกันอยู่นั้น ก็ได้แต่นั่งนิ่ง แล้วก็มีคนหนึ่งบอก เอ่อ น่ากลัวว่ะ แต่ว่าเม้งสวนขึ้นมาว่าเฮ้ยกูว่าคนเราก็แบบนี้ล่ะ ก่อนที่จะตายจะเกิดจิตมันมุ่งไปที่ใคร มันคงมุ่งไปหาคนนั้นก่อน กูว่านะแฟนเก่ามึง ก่อนที่จะคิดฆ่าตัวตาย คงอยากไปหามึงนั่นล่ะ แต่คงมีสาเหตุที่ไปไม่ได้ ทุกคนได้ยินแบบนั้น ก็ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ จนเอเห็นบรรยากาศเริ่มไม่ดี จึงเปลี่ยนเรื่องคุย คืนนั้นเพื่อนสนิทกลุ่มนี้ นั่งคุยกันเกือบถึงเช้า กว่าจะแยกย้ายกันก็ตี 4 กว่า

เอกลับบ้านของตัวเองไปนอน แต่ว่านอนได้ไม่นานนัก ประมาณสัก 10 โมงเช้า ก็โดนเพื่อนในกลุ่มนี้ล่ะโทรมาปลุก แล้วก็บอกว่าให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่ห้องของไอ้กรด่วนเลย ย้ำว่าด่วนที่สุด เอก็ลุกขึ้นอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปด้วยความมึนงง พอไปถึงก็เจอเพื่อนอีก 2 – 3 คนนั่งคุยกันอยู่แล้ว ขาดเม้งไปเพียงคนเดียว เนื่องจากเม้งนั้นเดี๋ยวนี้ย้ายไปอยู่ที่ชลบุรี แล้วเอก็ได้รับรู้เรื่องราวที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นมาก่อนได้จากปากของเพื่อนสนิทว่า ทุกกำลังจะมุ่งหน้าไปที่จังหวัดชลบุรี เนื่องจากหนึ่งในเพื่อนสนิทนั้น ได้รับรู้ข่าวจากน้องสาวของเม้งว่า เม้งเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มนั้น ได้เกิดอุบัติเหตุรถไปคว่ำ เสียชีวิตตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว ที่เม้งมาช้าคงมาจากสาเหตุนี้

แล้วทุกคนก็เจอกันในงานเลี้ยงรุ่นเจอใคร เพื่อน 5 คนที่นั่งคุยกันเมื่อคืนในห้องของกรคือใคร แล้วใครเป็นคนบอกประโยคที่ว่า คนเรามันก็แบบนี้ล่ะ ก่อนที่จะตายจะเกิดจิตมันมุ่งหน้าไปหาใคร มันก็คงจะไปคนนั้นนั่นล่ะ เพื่อนได้รับการพิสูจน์จากเม้งแล้ว

ขอขอบคุณ เดอะช็อคสตอรี่

บทความแนะนำ

เล่าเรื่องสยองขวัญ นั่งซากหวาดผวา ศพล่อเสือ

เล่าเรื่องสยองขวัญ สยองกลางทุ่ง

เล่าเรื่องสยองขวัญ ทำไมไม่บวชให้

เล่าเรื่องสยองขวัญ ร้านเหล้าผี

เล่าเรื่องสยองขวัญ แถวนี้มีเยอะ

เล่าเรื่องสยองขวัญ 6 ปีไม่เคยลืม

เล่าเรื่องสยองขวัญ บ้านเก่า

เล่าเรื่องสยองขวัญ อยากลองจนเจอดี

เล่าเรื่องสยองขวัญ คุณแม่เล่าให้ฟัง

ตำนานผีญี่ปุ่น คาซาเนะ

ตำนานผีญี่ปุ่น บ้านแห่งจาน

ตำนานผีญี่ปุ่น ผีตระกูลเฮอิเคะ

ตำนานผีญี่ปุ่น กาซาโดคุโร

เล่าเรื่องสยองขวัญ ทำไมไม่บวชให้

     

เรื่องราวและเหตุการณ์ทั้งหมดนั้น เป็นประสบการตรงของฟลุ๊คเอง

ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีที่แล้ว ฟลุ๊คมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งชื่อว่าบอย บอยนั้นมีโรคประจำตัวคือโรคหอบ ตอนเด็ก ๆ บอยก็มักจะพกยาพ่นแก้หอบอยู่ตลอดเวลา แต่ว่าพออายุเริ่มเยอะขึ้น บอยเป็นคนขี้อาย ก็เริ่มไม่กล้าพกยาพ่น

ก็มีอยู่วันหนึ่ง ฟลุ๊คชวนบอยไปเล่นฟุตบอลหน้าหมู่บ้าน ปกติก็เล่นกันแทบทุกวันอยู่แล้ว ถ้าเกิดเพื่อนทุกคนเห็นบอยเริ่มไม่ไหว ก็มักจะหยุดเล่นก่อนทันที

วันนั้นบอยลงเล่นฟุตบอลนานมาก นานจนฟลุ๊คคอยถามว่า โห วันนี้ทำไมฟิตจัง ทุกที 10 นาที ก็หอบแล้ว บอยบอกกลับมาว่าแค่นี้สบายมาก แต่ว่าฟลุ๊คนั้นสังเกตได้ว่า วันนั้นบอยไม่ได้พกยาพ่นติดตัวมาด้วย หลังจากที่ทุกคนกำลังเล่นฟุตบอลกันอยู่

สักพักหนึ่งบอยก็รีบวิ่งกลับเข้าบ้านไป โดยที่ไม่ได้ลาเพื่อนเลยสักคน สักครู่หนึ่งบอยก็ยังส่งข้อความมาหาฟลุ๊คว่าขอโทษที่ทำให้ไม่สนุก แต่ว่าฟลุ๊คก็เห็นว่าวันนั้นบอยดูแข็งแรงมากกว่าทุกวันด้วยซ้ำ ก็เลยไม่ได้ห่วงอะไร

แต่ว่าเช้าวันต่อมา ฟลุ๊คก็ไปโรงเรียนตามปกติ แล้วอยู่ ๆ ก็มีเบอร์โทรศัพท์แปลก ๆ โทรเข้ามา เป็นแม่ของบอยเอง แม่บอกกับฟลุ๊คว่าบอยเสียแล้วเมื่อคืนนะลูก แต่ว่าตอนนั้นฟลุ๊คไม่กล้าถามว่าเสียด้วยเรื่องอะไร เนื่องจากฟลุ๊คและเพื่อน ๆ ที่รู้ข่าวตกใจมาก

พอโรงเรียนเลิก ฟลุ๊คก็รีบไปที่บ้านของบอย พอไปถึงฟลุ๊คเห็นบอยนอนไม่รู้สึกตัวอยู่บนเตียง ตอนนั้นฟลุ๊คกลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ได้แต่ยืนมอง แล้วก็เริ่มร้องไห้ เนื่องจากเป็นเพื่อนรักกันมากตั้งแต่เด็ก

พอแม่บอยออกมาเจอฟลุ๊ค ก็คุยกันก่อน แล้วแม่ก็บอกว่า ถ้าเกิดเป็นไปได้ ฟลุ๊คบวชให้วันงานศพได้ไหมล่ะ แต่ว่าตอนนั้นฟลุ๊คมีสอบปลายภาคพอดี จึงบอกแม่ไปว่าขอโทษจริง ๆ ครับแม่ มีธุระจริง ๆ ตอนนั้นรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมากที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย จึงขออาสาเป็นคนยกศพของบอยไปโรงพยาบาลและก็ไปวัด

ในตอนที่ยกศพก็ผ่านหน้าบ้านของฟลุ๊คด้วย พอไปถึงหน้าบ้านของฟลุ๊ค ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมศพถึงหนักขึ้น หนักราวกับว่าฟลุ๊คไม่ได้ยกศพแค่ศพเดียว พอรู้สึกหนักแบบนั้น ฟลุ๊คจึงบอกกับเพื่อนอีกคนที่ยกมาด้วยกันว่า วางก่อนได้ไหม ไม่ไหวแล้ว

พอช่วงที่กำลังจะวางศพลงนั้น หลานของบอยที่เดินตามมาด้วย ก็พูดขึ้นมาว่าทำไมมีคนขึ้นไปยืนบนนั้นล่ะแม่ ฟลุ๊คได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกตกใจ แล้วก็พยายามจะลองยกขึ้นใหม่ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะยกขึ้นได้ง่าย ๆ

หลังจากนั้น ลุงสัปเหร่อที่เดินมารับศพ เขาก็พูดขึ้นมาว่าให้แม่บอกอะไรกับคนตายหน่อย แม่ของบอยจึงพูดออกมาว่าอย่ายึดติดนะลูก ถึงเพื่อน ๆ จะไม่ว่างบวชให้ แต่ว่าทุกคนมาวันนี้ เพราะว่าจะมาส่งหนูนะลูก พูดจบเพียงเท่านั้น ฟลุ๊คกับเพื่อนลองยกขึ้นอีกที คราวนี้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ พอศพไปที่วัดเสร็จ ฟลุ๊ครวมไปถึงเพื่อน ๆ ก็ได้อยู่ช่วยงานทุกอย่างในงานศพของบอย

จนกระทั่งถึงตอนพระศพ ฟลุ๊คและเพื่อน ๆ กำลังเดินแจกน้ำให้กับผู้ที่มาร่วมงาน ฟลุ๊คเห็นหลานของบอยเล่นอยู่ตรงบริเวณแถว ๆ หน้างาน ฟลุ๊คนั้นเดิมทีก็ชอบเล่นกับหลานของบอยอยู่แล้ว จึงเดินเข้าไปหา แล้วก็พูดว่าทำไมมาเล่นอยู่ตรงนี้เจ้าตัวแสบ แล้วคำตอบที่ฟลุ๊คได้รับกลับมาจากหลานนั้น ทำให้ฟลุ๊คนั้นได้แต่ยืนตัวแข็ง ไม่กล้าขยับไปที่ไหนด้วยซ้ำ หลานบอกกลับมาว่าหนูมายืนเป็นเพื่อนน้าบอย หนูเห็นน้ายืนอยู่ตรงนี้มานานแล้ว แต่ว่าทำไมน้าทำหน้าไม่พอใจก็ไม่รู้ ฟลุ๊คเหลือบไปบอกให้ทุกคนว่าหลานของบอยพูดแบบนี้ ตอนนั้นฟลุ๊ครู้สึกไม่ดี

พองานใกล้จะเลิก ฟลุ๊คจึงขอตัวกลับบ้านก่อน พอถึงบ้านได้ ก็รู้สึกเหนื่อย เนื่องจากวันนั้นทั้งวันไปช่วยงานมาตลอด ฟลุ๊คจึงเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีตอนประมาณเที่ยงคืนกว่า ๆ ฟลุ๊คจึงลุกไปอาบน้ำ

ต้องบอกว่าห้องน้ำของบ้านฟลุ๊คนั้น มันแยกออกจากตัวบ้าน

ระหว่างที่เดินออกไป สายตาของฟลุ๊คก็มองไปเห็นใครสักคนยืนอยู่ที่รั้วหน้าประตูบ้าน ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนคนใดในกลุ่มนี่ล่ะ แวะมาถามว่าทำไมขอกลับก่อน แต่ระหว่างที่ฟลุ๊คยิ่งเดินเข้าไปใกล้ ก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่อย่างที่คิด พอไปถึงในมุมที่พอเห็นหน้ากันเท่านั้น ฟลุ๊คก็เห็นบอยยืนอยู่ด้วยสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ตอนนั้นถึงกับขาอ่อน เนื่องจากสีหน้าที่โมโหสุด ๆ ของบอย ฟลุ๊คเดินไม่ได้ ค้างอยู่แบบนั้นประมาณ 3 – 5 นาที อยู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงแม่ตะโกนเรียกว่าไปยืนมองอะไรอยู่หน้าบ้าน ฟลุ๊ครู้สึกตัวหันไปมองแม่ แล้วก็หันกลับมามองที่เดิม ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น ฟลุ๊คก็รีบตื่นไปใส่บาตรให้กับบอย พอทำอะไรเสร็จ ก็ออกไปนั่งเล่นอยู่กับเพื่อน ๆ คุยไปคุยมา เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็ถามกับฟลุ๊คว่า เอ่อ เมื่อวานเนี้ยตอนกลับจากงานประมาณเที่ยงคืน ที่อยู่ดึก เนื่องจากต้องช่วยเก็บทุกอย่างในงาน แล้วก็นั่งคุยอยู่กับพวกญาติ ๆ ของบอย

เพื่อนคนนี้เดินผ่านบ้านของฟลุ๊ค พูดแล้วก็ขนลุก เพื่อนเล่าว่าตอนขากลับกำลังเดินผ่าน ตาก็มองเห็นใครไม่รู้ยืนอยู่หน้าบ้านของฟลุ๊ค ใจก็คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนพวกเราแวะไปหา ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ ๆ แต่พอเดินใกล้เข้าไป กลับเห็นเป็นบอยกำลังยืนนิ่ง มองเข้าไปในบ้านของฟลุ๊ค สีหน้าดูโมโหมาก แต่ว่าเพื่อนคนนี้ก็ต้องผ่านกลับบ้านทางนี้อยู่เป็นประจำ ไปทางอื่นไม่ได้ เลยจำใจเดินไปแบบไม่สนใจ

พอถึงช่วงที่กำลังจะผ่านจุดที่บอยยืนอยู่นั้น รู้ไหมบอยมันเรียกกู แล้วก็พูดว่าพวกมึงมีกันอยู่ตั้งเยอะ ไม่คิดจะบวชให้กูสักคนเลยหรือยังไง เท่านั้นเองเพื่อนคนนี้ก็วิ่งกระจายกลับไปถึงบ้านตัวเอง โดยที่รองเท้าไม่อยู่กับตัวสักด้วยซ้ำ

ต้องบอกก่อนนิดหนึ่งว่า เดิมทีนิสัยของบอยนั้นเป็นคนที่ขี้โมโห ขี้น้อยใจ แล้วก็ยังเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก บอยน่าจะน้อยใจพวกของฟลุ๊คเอามาก ๆ ถึงมาโผล่แบบนี้

เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงเพียงเท่านี้ ขอขอบคุณเจ้าของเรื่องทำไมไม่บวชให้

เล่าเรื่องสยองขวัญ นั่งซากหวาดผวา ศพล่อเสือ

เล่าเรื่องสยองขวัญ สยองกลางทุ่ง

เล่าเรื่องสยองขวัญ เพื่อนเล่าให้ฟัง

เล่าเรื่องสยองขวัญ ร้านเหล้าผี

เล่าเรื่องสยองขวัญ แถวนี้มีเยอะ

เล่าเรื่องสยองขวัญ 6 ปีไม่เคยลืม

เล่าเรื่องสยองขวัญ บ้านเก่า

เล่าเรื่องสยองขวัญ อยากลองจนเจอดี

เล่าเรื่องสยองขวัญ คุณแม่เล่าให้ฟัง

ตำนานผีญี่ปุ่น คาซาเนะ

ตำนานผีญี่ปุ่น บ้านแห่งจาน

ตำนานผีญี่ปุ่น ผีตระกูลเฮอิเคะ

ตำนานผีญี่ปุ่น กาซาโดคุโร

บทความแนะนำ

เล่าเรื่องสยองขวัญ ร้านเหล้าผี

     

เรื่องราวและเหตุการณ์ทั้งหมดนั้น ต้องย้อนกลับไปตั้งแต่ต้นปี 2554 ก่อนที่จะเกิดน้ำท่วม

เพื่อนของผมได้เปิดร้านเหล้า เป็นคูหา 2 ห้อง ติดถนนแถวจรัญสนิทวงศ์ ทำเลนั้นเป็นช่วงทางโค้งพอดี ซึ่งเพื่อนของผมก็ได้เซ้งจากเจ้าของเดิมมาในราคาหนึ่ง

พอวันเปิดร้านวันแรก เพื่อนของผมที่เป็นเจ้าของร้าน ก็ได้ซื้อหวยเลขที่บ้าน เผอิญว่าถูก ก็ได้มีการจัดเลี้ยงกันยกใหญ่ ซึ่งก็มีเพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า เฮ้ยมีเจ้าที่ดีนี่หว่า ต่อไปร้านนี้คนเที่ยวคงแน่น

พอเปิดร้านไปได้สักระยะ เข้าสู่เดือนที่ 2 เงียบมาก ตั้งแต่ต้นเดือน นี่ถึงกลางเดือนแล้ว เดือนที่แล้วยังพอมีลูกค้าเข้ามาบ้าง ทุกคนก็คิดกัน หรือว่าเราไม่ได้ไหว้อะไรหรือเปล่า เส้นเจ้าที่เจ้าทางอะไรประมาณนั้น

พอตกเย็นวันหนึ่ง เพื่อนก็ได้ฝากให้ผมช่วยมาเปิดร้านให้หน่อย เนื่องจากตัวเองนั้นจะไปซื้อของมาไหว้ ผมก็รับปากเพื่อน เดินทางไปที่ร้านตั้งแต่ประมาณบ่าย 3 โมง รอช่วงหัวค่ำ เพื่อที่จะเตรียมตัวเปิดร้าน วันนั้นผมไปคนเดียว ระหว่างที่กำลังเตรียมตัวเพื่อจะเปิดร้านอยู่นั้น ก็เริ่มจากเปิดเพลงในร้านแบบเบา ๆ ไฟในร้านนั้นก็ยังไม่ได้เปิด เนื่องจากแสงหน้าร้านก็ยังพอเพียงอยู่บ้าง

ในระหว่างที่กำลังเก็บโน้นเก็บนี่อยู่ภายในร้าน ผมก็บังเอิญได้ยินเสียงเหมือนกับคนกำลังปิดประตูห้องน้ำ ตอนนั้นก็สะดุ้งนิดหน่อย ได้แต่คิดว่าลมคงพัดมาล่ะมั้ง เนื่องจากตอนนั้นอยู่เพียงลำพังคนเดียว พอเพื่อนมาก็จัดแจงข้าวของต่าง ๆ แล้วก็เริ่มลงมือไหว้

พอไหว้เสร็จ เพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านนั้นก็บอกว่า เดี๋ยวขอตัวไปอาบน้ำที่บ้านก่อน แล้วจะกลับมาเปลี่ยนเวรกัน เนื่องจากบ้านก็อยู่ไม่ไกลจากร้านนัก

ระหว่างที่กำลังนั่งรอเพื่อน ผมก็เปิดไฟในร้าน พร้อมบริการแล้ว นั่งเล่นอยู่สักพักหนึ่ง โทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น เพื่อนเจ้าของร้านโทรมาถามว่า เฮ้ยลูกค้าเริ่มทยอยเข้าร้านแล้วหรอ น้ำเสียงของเพื่อนนั้นดีใจเอามาก ๆ ผมก็ถามว่าอะไรนะ ลูกค้าที่ไหน เพื่อนก็ยังพูดต่อว่าไม่ต้องมาอำกันเลย เดี๋ยวจะรีบกลับเข้าไปที่ร้าน

หลังจากวางสายโทรศัพท์ไปประมาณสัก 15 นาทีนิดหน่อย เพื่อนก็ขับรถเข้ามาจอดหน้าร้าน สีหน้านั้นไม่สบอารมณ์ เพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านได้พูดขึ้นว่าทำไมต้องแกล้งกันด้วย รุ่นพี่ของเพื่อนผมนั้น โทรไปบอกว่าเฮ้ยร้านเองน่ะ ลูกค้ากำลังทยอยเดินเข้าร้านเต็มเลย อย่างกับแจกฟรี เพื่อนก็ได้โทรไปหารุ่นพี่คนนั้น แล้วก็ยืนยันว่ามีลูกค้าจริง ๆ หรือว่าแกล้ง

เรื่องของเรื่องก็คือตอนที่เพื่อนกลับบ้านไปอาบน้ำนั้น มีรุ่นพี่ของเพื่อนเจ้าของร้านนี้ล่ะ ขับรถผ่านหน้าร้าน เห็นคนเข้าเยอะ ก็เลยโทรไปถามเพื่อนว่าวันนี้ร้านขายดีจริง ๆ ว่ะ คนต่อคิวเข้าอย่างกับแจกฟรี แต่พอเพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านรีบกลับมาที่ร้านนั้น ไม่มีแขกสักโต๊ะ ก็นึกว่ารุ่นพี่นั้นอำ แต่ว่ารุ่นพี่ก็ยังยืนยันว่าตอนขับรถผ่านนั้น มีคนเต็มหน้าร้านเลย กำลังต่อคิวเข้าร้านด้วยซ้ำ รุ่นพี่ก็พูดยืนยันว่าไม่ได้โกหก

หลังจากวางสายไป เพื่อนของผมก็ได้แต่เดินไปนั่งหน้าร้าน ไม่คุยกับใคร สักพักหนึ่งเพื่อนก็ลุกขึ้นหยิบธูปไปไหว้ที่หน้าร้านอีกครั้งหนึ่ง

เวลาผ่านไปประมาณสัก 4 ทุ่ม มีเพื่อนอีกคนหนึ่งนั่งรถผ่านหน้าร้านไป แล้วก็โทรศัพท์เข้ามาหาเพื่อนว่า ดีใจด้วยเลยเพื่อน นั่งรถผ่านมาเห็นลูกค้าเต็มร้าน แต่ว่าทำไมเอง 2 คนนั่งเฉย ไม่บริการลูกค้าเลย เพื่อนผมที่เป็นเจ้าของร้านได้ยินแบบนั้น ก็หันหน้ามาทางผมด้วยสีหน้าตกใจ แล้วก็พูดว่าเฮ้ยมีเพื่อนเราโทรมา เพิ่งผ่านร้านไป บอกว่ามีลูกค้านั่งอยู่ในร้านเต็มเลย

ผมได้ยินแค่นั้น ก็ถึงกับขนลุกทั้งตัว เนื่องจากตอนนั้นในร้านมีเพียงแค่ผมกับเพื่อนนั่งกันอยู่แค่ 2 คน ไม่มีลูกค้าสักโต๊ะ เรียกได้ว่าวันนี้ทั้งวัน มีคนที่รู้จักผ่านหน้าร้าน มองเห็นในร้านนั้นมีลูกค้าเต็มแทบทุกโต๊ะ สิ่งนี้ทำให้ผมกับเพื่อนเกิดอาการสงสัยและก็กลัวกันพอสมควร

เวลาผ่านไปประมาณสักเดือนกว่า ๆ ก็มีเด็กนักเรียนเทคโนมาแทงกันจนเสียชีวิตหน้าร้านคาที่ เรียกได้ว่ามีแต่เรื่องที่ไม่ค่อยดีนักเกิดขึ้นบริเวณร้าน จนเพื่อนตัดสินใจปิดร้านสักพักหนึ่ง เพื่อไปท่องเที่ยว

หลังจากนั้นพอกลับมา เพื่อนเจ้าของร้านนั้น ก็ได้นักร้องคนใหม่ประจำร้านเข้ามาด้วย แล้วก็มีอยู่วันหนึ่ง วันนั้นนักร้องคนนี้นั้นเมา แล้วเผอิญห้องน้ำในร้านเกิดเต็ม ตัวแกเองทไม่ไหว ก็เลยไปฉี่ข้าง ๆ กระถางธูป ที่เพื่อนนั้นเอาไว้ปักหน้าร้านนั่นเอง

หลังจากนั้นเป็นต้นมา ตัวเขาเอง รวมไปถึงที่ร้าน ก็มักจะพบเจอกับเรื่องราวร้าย ๆ ตลอดมา จนกระทั่งร้านต้องปิดตัวลงไปในที่สุด

ทุกวันนี้ผมและเพื่อนก็ยังคงหาคำตอบไม่ได้ว่า เพื่อนทั้ง 2 คนนั้น เห็นใครในร้าน รวมไปถึงตึกแถวแห่งนี้ได้เกิดอะไรขึ้นหรือไม่ หรือว่าผมและเพื่อนนั้นไหว้เจ้าที่ไม่ถูก ทุกอย่างยังคงไม่แน่ชัด แต่วันนี้คือเหตุการณ์จริงที่ผมกับเพื่อนได้ประสบมา

เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงเพียงเท่านี้ ขอขอบคุณเจ้าของเรื่องร้านเหล้าผี จากเดอะช็อคสตอรี่

บทความแนะนำ

เล่าเรื่องสยองขวัญ นั่งซากหวาดผวา ศพล่อเสือ

เล่าเรื่องสยองขวัญ สยองกลางทุ่ง

เล่าเรื่องสยองขวัญ เพื่อนเล่าให้ฟัง

เล่าเรื่องสยองขวัญ ทำไมไม่บวชให้

เล่าเรื่องสยองขวัญ แถวนี้มีเยอะ

เล่าเรื่องสยองขวัญ 6 ปีไม่เคยลืม

เล่าเรื่องสยองขวัญ บ้านเก่า

เล่าเรื่องสยองขวัญ อยากลองจนเจอดี

เล่าเรื่องสยองขวัญ คุณแม่เล่าให้ฟัง

ตำนานผีญี่ปุ่น คาซาเนะ

ตำนานผีญี่ปุ่น บ้านแห่งจาน

ตำนานผีญี่ปุ่น ผีตระกูลเฮอิเคะ

ตำนานผีญี่ปุ่น กาซาโดคุโร