เล่าเรื่องสยองขวัญ ทำไมไม่บวชให้

เรื่องราวและเหตุการณ์ทั้งหมดนั้น เป็นประสบการตรงของฟลุ๊คเอง

ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีที่แล้ว ฟลุ๊คมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งชื่อว่าบอย บอยนั้นมีโรคประจำตัวคือโรคหอบ ตอนเด็ก ๆ บอยก็มักจะพกยาพ่นแก้หอบอยู่ตลอดเวลา แต่ว่าพออายุเริ่มเยอะขึ้น บอยเป็นคนขี้อาย ก็เริ่มไม่กล้าพกยาพ่น

ก็มีอยู่วันหนึ่ง ฟลุ๊คชวนบอยไปเล่นฟุตบอลหน้าหมู่บ้าน ปกติก็เล่นกันแทบทุกวันอยู่แล้ว ถ้าเกิดเพื่อนทุกคนเห็นบอยเริ่มไม่ไหว ก็มักจะหยุดเล่นก่อนทันที

วันนั้นบอยลงเล่นฟุตบอลนานมาก นานจนฟลุ๊คคอยถามว่า โห วันนี้ทำไมฟิตจัง ทุกที 10 นาที ก็หอบแล้ว บอยบอกกลับมาว่าแค่นี้สบายมาก แต่ว่าฟลุ๊คนั้นสังเกตได้ว่า วันนั้นบอยไม่ได้พกยาพ่นติดตัวมาด้วย หลังจากที่ทุกคนกำลังเล่นฟุตบอลกันอยู่

สักพักหนึ่งบอยก็รีบวิ่งกลับเข้าบ้านไป โดยที่ไม่ได้ลาเพื่อนเลยสักคน สักครู่หนึ่งบอยก็ยังส่งข้อความมาหาฟลุ๊คว่าขอโทษที่ทำให้ไม่สนุก แต่ว่าฟลุ๊คก็เห็นว่าวันนั้นบอยดูแข็งแรงมากกว่าทุกวันด้วยซ้ำ ก็เลยไม่ได้ห่วงอะไร

แต่ว่าเช้าวันต่อมา ฟลุ๊คก็ไปโรงเรียนตามปกติ แล้วอยู่ ๆ ก็มีเบอร์โทรศัพท์แปลก ๆ โทรเข้ามา เป็นแม่ของบอยเอง แม่บอกกับฟลุ๊คว่าบอยเสียแล้วเมื่อคืนนะลูก แต่ว่าตอนนั้นฟลุ๊คไม่กล้าถามว่าเสียด้วยเรื่องอะไร เนื่องจากฟลุ๊คและเพื่อน ๆ ที่รู้ข่าวตกใจมาก

พอโรงเรียนเลิก ฟลุ๊คก็รีบไปที่บ้านของบอย พอไปถึงฟลุ๊คเห็นบอยนอนไม่รู้สึกตัวอยู่บนเตียง ตอนนั้นฟลุ๊คกลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ได้แต่ยืนมอง แล้วก็เริ่มร้องไห้ เนื่องจากเป็นเพื่อนรักกันมากตั้งแต่เด็ก

พอแม่บอยออกมาเจอฟลุ๊ค ก็คุยกันก่อน แล้วแม่ก็บอกว่า ถ้าเกิดเป็นไปได้ ฟลุ๊คบวชให้วันงานศพได้ไหมล่ะ แต่ว่าตอนนั้นฟลุ๊คมีสอบปลายภาคพอดี จึงบอกแม่ไปว่าขอโทษจริง ๆ ครับแม่ มีธุระจริง ๆ ตอนนั้นรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมากที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย จึงขออาสาเป็นคนยกศพของบอยไปโรงพยาบาลและก็ไปวัด

ในตอนที่ยกศพก็ผ่านหน้าบ้านของฟลุ๊คด้วย พอไปถึงหน้าบ้านของฟลุ๊ค ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมศพถึงหนักขึ้น หนักราวกับว่าฟลุ๊คไม่ได้ยกศพแค่ศพเดียว พอรู้สึกหนักแบบนั้น ฟลุ๊คจึงบอกกับเพื่อนอีกคนที่ยกมาด้วยกันว่า วางก่อนได้ไหม ไม่ไหวแล้ว

พอช่วงที่กำลังจะวางศพลงนั้น หลานของบอยที่เดินตามมาด้วย ก็พูดขึ้นมาว่าทำไมมีคนขึ้นไปยืนบนนั้นล่ะแม่ ฟลุ๊คได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกตกใจ แล้วก็พยายามจะลองยกขึ้นใหม่ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะยกขึ้นได้ง่าย ๆ

หลังจากนั้น ลุงสัปเหร่อที่เดินมารับศพ เขาก็พูดขึ้นมาว่าให้แม่บอกอะไรกับคนตายหน่อย แม่ของบอยจึงพูดออกมาว่าอย่ายึดติดนะลูก ถึงเพื่อน ๆ จะไม่ว่างบวชให้ แต่ว่าทุกคนมาวันนี้ เพราะว่าจะมาส่งหนูนะลูก พูดจบเพียงเท่านั้น ฟลุ๊คกับเพื่อนลองยกขึ้นอีกที คราวนี้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ พอศพไปที่วัดเสร็จ ฟลุ๊ครวมไปถึงเพื่อน ๆ ก็ได้อยู่ช่วยงานทุกอย่างในงานศพของบอย

จนกระทั่งถึงตอนพระศพ ฟลุ๊คและเพื่อน ๆ กำลังเดินแจกน้ำให้กับผู้ที่มาร่วมงาน ฟลุ๊คเห็นหลานของบอยเล่นอยู่ตรงบริเวณแถว ๆ หน้างาน ฟลุ๊คนั้นเดิมทีก็ชอบเล่นกับหลานของบอยอยู่แล้ว จึงเดินเข้าไปหา แล้วก็พูดว่าทำไมมาเล่นอยู่ตรงนี้เจ้าตัวแสบ แล้วคำตอบที่ฟลุ๊คได้รับกลับมาจากหลานนั้น ทำให้ฟลุ๊คนั้นได้แต่ยืนตัวแข็ง ไม่กล้าขยับไปที่ไหนด้วยซ้ำ หลานบอกกลับมาว่าหนูมายืนเป็นเพื่อนน้าบอย หนูเห็นน้ายืนอยู่ตรงนี้มานานแล้ว แต่ว่าทำไมน้าทำหน้าไม่พอใจก็ไม่รู้ ฟลุ๊คเหลือบไปบอกให้ทุกคนว่าหลานของบอยพูดแบบนี้ ตอนนั้นฟลุ๊ครู้สึกไม่ดี

พองานใกล้จะเลิก ฟลุ๊คจึงขอตัวกลับบ้านก่อน พอถึงบ้านได้ ก็รู้สึกเหนื่อย เนื่องจากวันนั้นทั้งวันไปช่วยงานมาตลอด ฟลุ๊คจึงเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีตอนประมาณเที่ยงคืนกว่า ๆ ฟลุ๊คจึงลุกไปอาบน้ำ

ต้องบอกว่าห้องน้ำของบ้านฟลุ๊คนั้น มันแยกออกจากตัวบ้าน

ระหว่างที่เดินออกไป สายตาของฟลุ๊คก็มองไปเห็นใครสักคนยืนอยู่ที่รั้วหน้าประตูบ้าน ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนคนใดในกลุ่มนี่ล่ะ แวะมาถามว่าทำไมขอกลับก่อน แต่ระหว่างที่ฟลุ๊คยิ่งเดินเข้าไปใกล้ ก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่อย่างที่คิด พอไปถึงในมุมที่พอเห็นหน้ากันเท่านั้น ฟลุ๊คก็เห็นบอยยืนอยู่ด้วยสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ตอนนั้นถึงกับขาอ่อน เนื่องจากสีหน้าที่โมโหสุด ๆ ของบอย ฟลุ๊คเดินไม่ได้ ค้างอยู่แบบนั้นประมาณ 3 – 5 นาที อยู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงแม่ตะโกนเรียกว่าไปยืนมองอะไรอยู่หน้าบ้าน ฟลุ๊ครู้สึกตัวหันไปมองแม่ แล้วก็หันกลับมามองที่เดิม ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น ฟลุ๊คก็รีบตื่นไปใส่บาตรให้กับบอย พอทำอะไรเสร็จ ก็ออกไปนั่งเล่นอยู่กับเพื่อน ๆ คุยไปคุยมา เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็ถามกับฟลุ๊คว่า เอ่อ เมื่อวานเนี้ยตอนกลับจากงานประมาณเที่ยงคืน ที่อยู่ดึก เนื่องจากต้องช่วยเก็บทุกอย่างในงาน แล้วก็นั่งคุยอยู่กับพวกญาติ ๆ ของบอย

เพื่อนคนนี้เดินผ่านบ้านของฟลุ๊ค พูดแล้วก็ขนลุก เพื่อนเล่าว่าตอนขากลับกำลังเดินผ่าน ตาก็มองเห็นใครไม่รู้ยืนอยู่หน้าบ้านของฟลุ๊ค ใจก็คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนพวกเราแวะไปหา ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ ๆ แต่พอเดินใกล้เข้าไป กลับเห็นเป็นบอยกำลังยืนนิ่ง มองเข้าไปในบ้านของฟลุ๊ค สีหน้าดูโมโหมาก แต่ว่าเพื่อนคนนี้ก็ต้องผ่านกลับบ้านทางนี้อยู่เป็นประจำ ไปทางอื่นไม่ได้ เลยจำใจเดินไปแบบไม่สนใจ

พอถึงช่วงที่กำลังจะผ่านจุดที่บอยยืนอยู่นั้น รู้ไหมบอยมันเรียกกู แล้วก็พูดว่าพวกมึงมีกันอยู่ตั้งเยอะ ไม่คิดจะบวชให้กูสักคนเลยหรือยังไง เท่านั้นเองเพื่อนคนนี้ก็วิ่งกระจายกลับไปถึงบ้านตัวเอง โดยที่รองเท้าไม่อยู่กับตัวสักด้วยซ้ำ

ต้องบอกก่อนนิดหนึ่งว่า เดิมทีนิสัยของบอยนั้นเป็นคนที่ขี้โมโห ขี้น้อยใจ แล้วก็ยังเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก บอยน่าจะน้อยใจพวกของฟลุ๊คเอามาก ๆ ถึงมาโผล่แบบนี้

เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงเพียงเท่านี้ ขอขอบคุณเจ้าของเรื่องทำไมไม่บวชให้