10. Madame De Stael IQ: 180
Anne-Louise-Germaine Necker, Baronne (บารอนเนส) de Staël-Holstein, ชื่อเล่น Madame de Staël มาดามเดอสเตลเป็นสตรีชาวฝรั่งเศส - สวิสแห่งจดหมายนักโฆษณาชวนเชื่อทางการเมืองและนักสนทนาซึ่งเป็นตัวอย่างของวัฒนธรรมยุโรปในสมัยของเธอซึ่งเชื่อมโยงประวัติศาสตร์ของแนวความคิดจากนีโอคลาสสิกไปจนถึงแนวจินตนิยม เธอยังได้รับชื่อเสียงจากการดูแลร้านเสริมสวยสำหรับปัญญาชนชั้นนำ งานเขียนของเธอประกอบด้วยนวนิยายบทละครบทความเกี่ยวกับศีลธรรมและการเมืองการวิจารณ์วรรณกรรมประวัติศาสตร์บันทึกความทรงจำอัตชีวประวัติและแม้แต่บทกวีจำนวนมาก ผลงานวรรณกรรมที่สำคัญที่สุดของเธอคือนักทฤษฎีจินตนิยม Madame de Stael อยู่ในระดับที่เท่าเทียมกับRené Descartes แต่ฉันเลือกที่จะรวมเธอมากกว่าเขาเพื่อให้มีผู้หญิงอย่างน้อยหนึ่งคนในรายชื่อนี้
9. Galileo Galilei IQ: 185
กาลิเลโอเป็นนักปรัชญาธรรมชาตินักดาราศาสตร์และนักคณิตศาสตร์ชาวอิตาลีที่มีส่วนร่วมพื้นฐานในวิทยาศาสตร์การเคลื่อนที่ดาราศาสตร์และความแข็งแรงของวัสดุและการพัฒนาวิธีการทางวิทยาศาสตร์ สูตรความเฉื่อย (วงกลม) ของเขากฎของการล้มและวิถีพาราโบลาเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงพื้นฐานในการศึกษาการเคลื่อนที่ การที่เขายืนกรานว่าหนังสือแห่งธรรมชาติเขียนขึ้นในภาษาของคณิตศาสตร์ได้เปลี่ยนปรัชญาธรรมชาติจากคำพูดเชิงคุณภาพมาเป็นแบบคณิตศาสตร์ซึ่งการทดลองกลายเป็นวิธีการที่ได้รับการยอมรับในการค้นพบข้อเท็จจริงของธรรมชาติ ในที่สุดการค้นพบของเขาด้วยกล้องโทรทรรศน์ได้ปฏิวัติดาราศาสตร์และปูทางไปสู่การยอมรับระบบเฮลิโอเซนตริกของโคเปอร์นิกัน
8. Bobby Fischer IQ: 187
บ๊อบบี้เป็นชื่อเล่นของโรเบิร์ตเจมส์ฟิสเชอร์ปรมาจารย์หมากรุกชาวอเมริกันที่กลายเป็นปรมาจารย์ที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์เมื่อเขาได้รับตำแหน่งในปี 2501 ความกล้าหาญและการเล่นที่ยอดเยี่ยมของเขาทำให้คนอเมริกันสนใจเกมหมากรุกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขา ได้รับรางวัลแชมป์โลกในปี 1972 ฟิสเชอร์เรียนรู้การเคลื่อนไหวของหมากรุกเมื่ออายุ 6 ขวบและเมื่ออายุ 16 ปีก็ลาออกจากโรงเรียนมัธยมเพื่ออุทิศตัวเองให้กับเกมนี้อย่างเต็มที่ ในปีพ. ศ. 2501 เขาได้รับรางวัลชนะเลิศการแข่งขันชิงแชมป์อเมริกันหลายรายการ ในการแข่งขันชิงแชมป์โลกระหว่างปี 1970–71 ฟิสเชอร์ชนะ 20 เกมติดต่อกันก่อนจะแพ้หนึ่งครั้งและเสมอกับอดีตแชมป์โลก Tigran Petrosyan แห่งสหภาพโซเวียตถึงสามครั้งในนัดสุดท้ายที่ฟิสเชอร์ชนะ ในปีพ. ศ. 2515 ฟิสเชอร์กลายเป็นชาวอเมริกันโดยกำเนิดคนแรกที่ครองตำแหน่งแชมป์โลกเมื่อเขาเอาชนะบอริสสปัสกี้แห่งสหภาพโซเวียตในการแข่งขันที่ได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวางซึ่งจัดขึ้นที่เมืองเรคยาวิกประเทศไอซ์แลนด์ ในการทำเช่นนั้น Fischer ได้รับส่วนแบ่งผู้ชนะ $ 156,000 จากกระเป๋าเงิน $ 250,000
7. Ludwig Wittgenstein IQ: 190
ลุดวิกโจเซฟโยฮันน์วิตต์เกนสไตน์เป็นนักปรัชญาชาวอังกฤษที่เกิดในออสเตรียซึ่งได้รับการยกย่องจากหลายคนว่าเป็นนักปรัชญาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ 20 ผลงานหลักสองชิ้นของวิตเกนสไตน์ Logisch -osophische Abhandlung (1921; Tractatus Logico-Philosophicus, 1922) และ Philosophische Untersuchungen (ตีพิมพ์มรณกรรมในปี 2496; Philosophical Investigations) ได้สร้างแรงบันดาลใจให้เกิดวรรณกรรมทุติยภูมิมากมายและมีส่วนช่วยในการพัฒนาปรัชญาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภายในประเพณีการวิเคราะห์ นอกจากนี้บุคลิกที่มีเสน่ห์ของเขายังทำให้ศิลปินนักเขียนบทละครกวีนักประพันธ์นักดนตรีและแม้แต่คนสร้างภาพยนตร์มีเสน่ห์อย่างมากจนชื่อเสียงของเขาแผ่ขยายไปไกลเกินขอบเขตของชีวิตการศึกษา
6. Blaise Pascal IQ: 195
Blaise Pascal เป็นนักคณิตศาสตร์ชาวฝรั่งเศสนักฟิสิกส์นักปรัชญาศาสนาและผู้เชี่ยวชาญด้านร้อยแก้ว เขาวางรากฐานสำหรับทฤษฎีความน่าจะเป็นสมัยใหม่กำหนดสิ่งที่เรียกว่ากฎแห่งความกดดันของปาสคาลและเผยแผ่หลักคำสอนทางศาสนาที่สอนประสบการณ์ของพระเจ้าผ่านทางใจแทนที่จะใช้เหตุผล การจัดตั้งหลักการแห่งสัญชาตญาณของเขามีผลกระทบต่อนักปรัชญารุ่นหลังเช่น Jean-Jacques Rousseau และ Henri Bergson รวมถึง Existentialists ด้วย
5. John Stuart Mill IQ: 200
จอห์นสจวร์ตมิลล์เป็นนักปรัชญานักเศรษฐศาสตร์ชาวอังกฤษและผู้อธิบายลัทธิประโยชน์นิยม เขามีชื่อเสียงในฐานะนักประชาสัมพันธ์ในยุคปฏิรูปของศตวรรษที่ 19 และยังคงเป็นที่สนใจอย่างยาวนานในฐานะนักตรรกะและนักทฤษฎีจริยธรรม มิลล์เป็นคนที่เรียบง่ายสุด ๆ ในชีวิตของเขา อิทธิพลที่ผลงานของเขาใช้กับความคิดภาษาอังกฤษร่วมสมัยแทบจะไม่สามารถประเมินได้เกินจริงและไม่มีข้อสงสัยใด ๆ เกี่ยวกับคุณค่าของจิตวิญญาณเสรีนิยมและการสอบถามที่เขาจัดการกับคำถามที่ยิ่งใหญ่ในยุคนั้น อย่างไรก็ตามนอกเหนือจากนั้นยังมีความเห็นที่แตกต่างกันอย่างมากเกี่ยวกับข้อดีที่ยั่งยืนของปรัชญาของเขา
4. Gottfried Wilhelm von Leibniz IQ: 205
กอทฟรีดวิลเฮล์มไลบนิซ (เช่นไลบนิทซ์หรือฟอนไลบนิซ (1 กรกฎาคม (21 มิถุนายนแบบเก่า) 1646-14 พฤศจิกายน พ.ศ. ถึงบ้านขุนนางใหญ่ของเยอรมันสองหลัง (หลังหนึ่งกลายเป็นราชวงศ์อังกฤษในขณะที่เขารับใช้) ไลบนิซมีบทบาทสำคัญในการเมืองยุโรปและการทูตในสมัยของเขาเขาครองตำแหน่งที่ใหญ่พอ ๆ กันทั้งในประวัติศาสตร์ปรัชญาและประวัติศาสตร์ของ คณิตศาสตร์เขาค้นพบแคลคูลัสโดยไม่ขึ้นกับนิวตันและสัญกรณ์ของเขาเป็นสิ่งที่ใช้กันทั่วไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมานอกจากนี้เขายังค้นพบระบบเลขฐานสองซึ่งเป็นรากฐานของสถาปัตยกรรมคอมพิวเตอร์สมัยใหม่แทบทั้งหมดในทางปรัชญาเขาเป็นที่จดจำมากที่สุดสำหรับการมองโลกในแง่ดีนั่นคือข้อสรุปของเขาที่ว่า จักรวาลของเราในแง่ที่ จำกัดสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่พระเจ้าจะทำได้
3. Emanuel Swedenborg IQ: 205
เอ็มมานูเอลสวีเดนบอร์กเป็นนักวิทยาศาสตร์ชาวสวีเดนคริสเตียนผู้ลึกลับนักปรัชญาและนักเทววิทยาผู้เขียนอย่างมากมายในการตีความพระคัมภีร์ว่าเป็นพระวจนะของพระเจ้าในทันที ไม่นานหลังจากเขาเสียชีวิตผู้ติดตามที่อุทิศตนได้สร้างสังคมสวีเดนบอร์กีที่อุทิศให้กับการศึกษาความคิดของเขา สังคมเหล่านี้เป็นศูนย์กลางของคริสตจักรแห่งเยรูซาเล็มใหม่หรือคริสตจักรใหม่เรียกอีกอย่างว่าสวีเดนบอร์เจียน
2. Leonardo Da Vinci IQ: 205
Leonardo Da Vinci จิตรกรชาวอิตาลีช่างเขียนแบบประติมากรสถาปนิกและวิศวกรซึ่งอาจจะมีความเป็นอัจฉริยะมากกว่ารูปอื่นใดเป็นตัวอย่างของอุดมคติมนุษยนิยมในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา พระกระยาหารมื้อสุดท้าย (ค.ศ. 1495–98) และภาพโมนาลิซา (ค.ศ. 1503–06) เป็นหนึ่งในภาพวาดที่ได้รับความนิยมและมีอิทธิพลอย่างกว้างขวางในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา สมุดบันทึกของเขาเผยให้เห็นจิตวิญญาณแห่งการสืบเสาะหาความรู้ทางวิทยาศาสตร์และการประดิษฐ์เชิงกลที่ล้ำหน้าไปหลายศตวรรษ ชื่อเสียงที่ไม่เหมือนใครที่เลโอนาร์โดชื่นชอบในชีวิตของเขาและสิ่งนั้นถูกกรองโดยการวิจารณ์ทางประวัติศาสตร์ยังคงไม่ถูก จำกัด มาจนถึงปัจจุบันส่วนใหญ่อยู่บนความปรารถนาที่ไม่ จำกัด สำหรับความรู้ซึ่งชี้นำความคิดและพฤติกรรมทั้งหมดของเขา
1. Johann Wolfgang von Goethe IQ: 210
เกอเธ่กวีชาวเยอรมันนักเขียนบทละครนักประพันธ์นักวิทยาศาสตร์รัฐบุรุษผู้อำนวยการโรงละครนักวิจารณ์และศิลปินสมัครเล่นถือเป็นบุคคลวรรณกรรมเยอรมันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคปัจจุบัน เกอเธ่เป็นวรรณกรรมภาษาเยอรมันเพียงคนเดียวที่มีขอบเขตและสถานะในระดับสากลทัดเทียมนักปรัชญาสูงสุดของเยอรมนี (ซึ่งมักวาดผลงานและแนวความคิดของเขา) และนักแต่งเพลง (ซึ่งมักกำหนดผลงานของเขาเป็นดนตรี) ในวัฒนธรรมวรรณกรรมของประเทศที่พูดภาษาเยอรมันเขามีตำแหน่งที่โดดเด่นมากจนตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 18 งานเขียนของเขาถูกอธิบายว่าเป็น "คลาสสิก" ในมุมมองของชาวยุโรปเขาปรากฏตัวในฐานะตัวแทนศูนย์กลางและไม่มีใครเทียบได้ของขบวนการโรแมนติกซึ่งเข้าใจกันอย่างกว้างขวาง
