10. วิคเตอร์เมเยอร์
วิคเตอร์เมเยอร์เป็นนักเคมีชาวเยอรมันและเป็นผู้มีส่วนสำคัญในเคมีอินทรีย์และอนินทรีย์ เขาเกิดที่เบอร์ลินในปี พ.ศ. 2391 เขาเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องการประดิษฐ์เครื่องมือเพื่อวัดความหนาแน่นของไอเครื่องมือ Viktor Meyer และการค้นพบไทโอฟีนเมเยอร์เป็นนักเคมีที่มีพรสวรรค์อย่างมากเป็นคนบ้างานซึ่งมีวิถีชีวิตที่ต้องเสียภาษีส่งผลกระทบต่อระบบประสาทของเขา หลังจากความผิดปกติทางจิตหลายครั้งเขาก็ฆ่าตัวตายด้วยการกินไซยาไนด์ในปีพ. ศ. 2440 ตอนอายุ 49 ปี
9. เดวิด เคลลี่
เดวิดคริสโตเฟอร์เคลลี่เป็นพนักงานของกระทรวงกลาโหมแห่งสหราชอาณาจักร (MoD) ผู้เชี่ยวชาญด้านสงครามชีวภาพและอดีตผู้ตรวจสอบอาวุธของสหประชาชาติในอิรักความสงสัยของเขาเกี่ยวกับความจริงของเอกสาร WMD ที่รวบรวมโดยรัฐบาลแบลร์ทำให้เกิดเรื่องอื้อฉาวทางการเมืองและเขาถูกบังคับให้เข้าร่วมการพิจารณาของคณะกรรมการรัฐสภาเกี่ยวกับคำพูดดังกล่าว ชายผู้สุภาพเรียบร้อยเดวิดเคลลี่ถูกคณะกรรมการย่างอย่างโหดเหี้ยมและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนต้องปิดเครื่องปรับอากาศเพื่อให้ได้ยินคำพูดของเขาเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2546 เคลลี่ได้เดินเล่นทุกวันในประเทศอ็อกซ์ฟอร์ดเชียร์และตามรายงานของทางการกลืนยาแก้ปวดมากถึง 29 เม็ดและเฉือนข้อมือของเขาอย่างไรก็ตามตัวเลขหลายคนรวมถึง ส.ส. และแพทย์ยังคงตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับสาเหตุที่แท้จริงของการเสียชีวิตของเคลลี่โดยบางคนอาจกล่าวได้ว่าเป็นการฆาตกรรม
8. ลุดวิก โบลต์ซมันน์
Ludwig Eduard Boltzmann เป็นนักฟิสิกส์ชาวออสเตรียที่มีชื่อเสียงจากผลงานการก่อตั้งในสาขากลศาสตร์สถิติและอุณหพลศาสตร์เชิงสถิติ เขาเป็นหนึ่งในผู้สนับสนุนที่สำคัญที่สุดสำหรับทฤษฎีอะตอมเมื่อแบบจำลองทางวิทยาศาสตร์นั้นยังคงเป็นที่ถกเถียงกันมากBoltzmann เกิดที่เวียนนา 20 กุมภาพันธ์ 1844 เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเวียนนาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกเมื่ออายุ 22 ปีและเป็นศาสตราจารย์ด้านฟิสิกส์คณิตศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยกราซเมื่ออายุ 25 ปีในปีพ. ศ. 2436 เขาบรรลุเป้าหมายในการเป็นศาสตราจารย์ด้านทฤษฎี สาขาฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยเวียนนาต่อจากที่ปรึกษาเก่าของเขาโจเซฟสเตฟานโบลต์ซมานน์ต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคไบโพลาร์มากที่สุดโดยใช้ชีวิตของตัวเองในช่วงวันหยุดพักผ่อนกับครอบครัว เขาถูกฝังในเวียนนาในหลุมฝังศพที่อ่านว่า S = k * logW
7. วาเลอรีเลกาซอฟ
Valeri Alekseevich Legasov เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงของสหภาพโซเวียตในสาขาเคมีอนินทรีย์ซึ่งเป็นสมาชิกของ Academy of Sciences of the USSR เขามีชื่อเสียงมากที่สุดจากผลงานของเขาในฐานะหัวหน้าคณะกรรมการสอบสวนเหตุภัยพิบัติเชอร์โนบิลเมื่อวันที่ 26 เมษายน 2529หลังจากภัยพิบัติเชอร์โนบิล Legasov กลายเป็นสมาชิกคนสำคัญของคณะกรรมการรัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นเพื่อตรวจสอบสาเหตุของภัยพิบัติและวางแผนการชำระบัญชีของผลที่ตามมา ในเดือนสิงหาคม 1986 เขาได้นำเสนอรายงานของคณะผู้แทนโซเวียตในการประชุมพิเศษของทบวงการพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศในเวียนนา รายงานของเขาทำให้เพื่อนร่วมงานชาวตะวันตกมีการวิเคราะห์เชิงลึกและความซื่อสัตย์อย่างเต็มที่ในการอภิปรายถึงขอบเขตและผลที่ตามมาของโศกนาฏกรรม
อย่างไรก็ตามท่าทีที่เปิดเผยและมั่นคงของ Legasov ทำให้เขาเกิดปัญหาอย่างมากที่บ้าน: รัฐบาลโซเวียตไม่สบายใจอย่างมากกับความตรงไปตรงมาและความเข้มงวดของตำแหน่งของเขา เป็นผลให้เมื่อในปี 1986-1987 ชื่อของเขาถูกบรรจุอยู่ในรายชื่อสองครั้งสำหรับผู้ที่ได้รับรางวัล Hero of Socialist Labor เพื่อเป็นที่ยอมรับในการทำงานของเขาทั้งสองครั้งที่ถูกปฏิเสธ: ครั้งที่สองชื่อของเขาถูกขีดฆ่าโดย Gorbachev เอง
หลังจากสัมผัสกับรังสีบนพื้นเชอร์โนบิลสุขภาพของ Legasov เริ่มแย่ลงอย่างรวดเร็วซึ่งประกอบกับภาวะซึมเศร้าจากการขาดการรับรู้ทำให้เขาต้องใช้ชีวิตของตัวเองในวันที่ 27 เมษายน 1988เมื่อวันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2539 ประธานาธิบดีบอริสเยลต์ซินของรัสเซียได้หารือกับเลกาซอฟในตำแหน่งกิตติมศักดิ์ของวีรบุรุษแห่งสหพันธรัฐรัสเซีย (มรณกรรม) สำหรับ "ความกล้าหาญและความกล้าหาญ" ของเขาที่แสดงให้เห็นในระหว่างการชำระบัญชีผลหลังภัยพิบัติเชอร์โนบิล
6. ฮันส์เบอร์เกอร์
Hans Berger เกิดที่เมือง Neuses ประเทศเยอรมนีในปีพ. ศ. 2416 เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นบุคคลแรกที่บันทึกคลื่นไฟฟ้าสมอง (EEGs) จากอาสาสมัครของมนุษย์และเป็นผู้ค้นพบคลื่นสมองอัลฟ่าที่เป็นจังหวะBerger ศึกษาด้านการแพทย์ประสาทวิทยาจิตเวชศาสตร์และจิตวิทยาที่ University of Jena เขามุ่งความสนใจไปที่ระบบประสาทวิทยาและติดตามงานบุกเบิกของนักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษ Richard Caton เกี่ยวกับสัตว์ประสบความสำเร็จในการบันทึก EEG ครั้งแรกจากมนุษย์ในปี 2467 สิ่งนี้ทำให้เขาค้นพบคลื่นอัลฟาและอธิบายเป็นครั้งแรกว่าโรคลมชักมีผลกระทบ ในสมองBerger ถูกรบกวนจากการเพิ่มขึ้นของลัทธินาซีและผลกระทบของสงครามโลกครั้งที่สอง Berger จึงแขวนคอตัวเองในวันที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2484
5. เอ็ดวิน อาร์มสตรอง
Edwin Armstrong เกิดเมื่อวันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2433 เป็นวิศวกรไฟฟ้าชาวอเมริกันผู้คิดค้นวิทยุ FM เขาเริ่มทำงานเกี่ยวกับแนวคิดเรื่องวิทยุ FM ในมหาวิทยาลัยเป็นครั้งแรกและจดสิทธิบัตรความคิดของเขาในปีพ. ศ. 2457อย่างไรก็ตามข้อพิพาทด้านสิทธิบัตรจำนวนมากและความพยายามในการปิดกั้นของ Radio Corporation of America ซึ่งคิดว่าจะทำลายวิทยุ AM ได้หยุดความก้าวหน้าตัดสินใจว่าวิทยุ FM จะไม่มีวันประสบความสำเร็จอาร์มสตรองกระโดดลงมาจากชั้น 13 ของอพาร์ตเมนต์ของเขาในปี 2497 ตอนนั้นเขาอายุ 63 ปี
4. Nicolas Leblanc
Nicolas Leblanc เป็นนักเคมีและศัลยแพทย์ชาวฝรั่งเศสมีชื่อเสียงในเรื่องการผลิตโซดาจากเกลือทั่วไปเป็นคนแรกLeblanc เกิดในปี 1742 สนใจด้านการแพทย์ตั้งแต่อายุยังน้อยและเข้าเรียนใน Paris College of Surgeons ในปี 1759 ในปี 1780 เขากลายเป็นแพทย์ส่วนตัวในครอบครัวของ Louis Philip II, Duke of Orleansในปี พ.ศ. 2318 สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งฝรั่งเศสได้เสนอรางวัลสำหรับกระบวนการที่สามารถผลิตโซดาแอชจากเกลือได้ French Academy ต้องการส่งเสริมการผลิตโซเดียมคาร์บอเนตที่จำเป็นมากจากโซเดียมคลอไรด์ราคาไม่แพง ในปี 1791 Nicolas Leblanc ประสบความสำเร็จในการผลิตโซเดียมคาร์บอเนตจากเกลือด้วยกระบวนการ 2 ขั้นตอน Nicolas Leblanc ได้รับรางวัลสำหรับกระบวนการที่ใช้เกลือทะเลและกรดซัลฟิวริกเป็นวัตถุดิบ ต่อมาโรงงานของตัวเองได้ดำเนินการผลิตโซดาแอช 320 ตันต่อปีสองปีต่อมาโรงงานแห่งนี้ถูกยึดโดยรัฐบาลปฏิวัติฝรั่งเศสซึ่งปฏิเสธที่จะจ่ายเงินรางวัลที่เขาได้รับเมื่อสิบปีก่อนในปี 1802 นโปเลียนคืนพืช (แต่ไม่ใช่เงินรางวัล) ให้เขา แต่เมื่อถึงเวลานั้น Leblanc ก็ยากจนมากจนไม่สามารถวิ่งได้ เขาฆ่าตัวตายในปี 1806
3. จอร์จอีสต์แมน
จอร์จอีสต์แมนเกิดที่วอเตอร์วิลล์นิวยอร์กในปี พ.ศ. 2397 ก่อตั้ง บริษัท อีสต์แมนโกดักและคิดค้นฟิล์มม้วนช่วยให้การถ่ายภาพเป็นกระแสหลักและเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการประดิษฐ์ภาพยนตร์ภาพยนตร์ในปี พ.ศ. 2431ในปีพ. ศ. 2417 อีสต์แมนรู้สึกทึ่งกับการถ่ายภาพ แต่รู้สึกท้อแท้กับวิธีการที่น่าอึดอัดใจที่ต้องเคลือบแผ่นแก้วด้วยอิมัลชันเหลวที่ต้องใช้ก่อนที่จะแห้ง ในปีพ. ศ. 2427 เขาได้จดสิทธิบัตรสื่อถ่ายภาพที่แทนที่แผ่นแก้วที่เปราะบางด้วยโฟโต้อิมัลชั่นที่เคลือบบนม้วนกระดาษ การประดิษฐ์ฟิล์มม้วนช่วยเร่งกระบวนการบันทึกภาพหลายภาพ เมื่อวันที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2431 Eastman ได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้า Kodakในปีพ. ศ. 2475 อีสต์แมนฆ่าตัวตายโดยทิ้งข้อความไว้ว่า“ งานของฉันเสร็จแล้ว รอช้าอยู่ทำไม” เขาถูกฝังในโรเชสเตอร์นิวยอร์ก
2. วอลเลซคาร์เทอร์
Wallace Hume Carothers เป็นนักเคมีชาวอเมริกันซึ่งได้รับเครดิตจากการประดิษฐ์ไนลอนCarothers เป็นหัวหน้ากลุ่มในห้องปฏิบัติการ Experimental Station ของดูปองท์ใกล้กับเมืองวิลมิงตันรัฐเดลาแวร์ซึ่งมีการวิจัยพอลิเมอร์ส่วนใหญ่ นอกเหนือจากการพัฒนาไนลอนครั้งแรกแล้วยังช่วยวางรากฐานสำหรับนีโอพรีน หลังจากได้รับปริญญาเอกเขาสอนในมหาวิทยาลัยหลายแห่งก่อนที่เขาจะได้รับการว่าจ้างจาก บริษัท ดูปองท์ให้ทำงานวิจัยพื้นฐานหลังจากการค้นพบอันยิ่งใหญ่ของเขา Carothers ประสบกับภาวะซึมเศร้าอันเนื่องมาจาก 'บล็อกของนักประดิษฐ์' ซึ่งประกอบกับการเสียชีวิตอย่างกะทันหันของน้องสาวของเขาทำให้เขาต้องใช้ชีวิตของตัวเองด้วยการวางยาพิษในปี 2480 ขณะนั้นเขาอายุ 41 ปี
1. อลันทัวริง
Alan Turing เป็นนักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษนักคณิตศาสตร์นักตรรกะและนักเข้ารหัสและเป็นนักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ 20มักถูกมองว่าเป็นบิดาของวิทยาการคอมพิวเตอร์สมัยใหม่ทัวริงได้จัดเตรียมรูปแบบที่มีอิทธิพลต่อแนวคิดของอัลกอริทึมและการคำนวณด้วยเครื่องทัวริง ด้วยการทดสอบทัวริงเขาได้มีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญและเร้าใจในการอภิปรายเกี่ยวกับปัญญาประดิษฐ์: จะเป็นไปได้หรือไม่ที่จะบอกว่าเครื่องจักรมีสติและคิดได้ ต่อมาเขาทำงานที่ห้องปฏิบัติการทางกายภาพแห่งชาติโดยสร้างหนึ่งในการออกแบบแรกสำหรับคอมพิวเตอร์ที่จัดเก็บโปรแกรมแม้ว่าจะไม่เคยสร้างขึ้นจริงก็ตาม ในปีพ. ศ. 2491 เขาย้ายไปที่มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์เพื่อทำงานกับ Manchester Mark I จากนั้นก็กลายเป็นหนึ่งในคอมพิวเตอร์ที่แท้จริงที่เก่าแก่ที่สุดในโลกในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองทัวริงทำงานที่ Bletchley Park ซึ่งเป็นศูนย์ทำลายรหัสของอังกฤษและเป็นหัวหน้าสมัยของ Hut 8 ซึ่งเป็นส่วนที่รับผิดชอบในการเข้ารหัสทางเรือของเยอรมัน เขาเป็นผู้รับผิดชอบส่วนใหญ่ในการทำลายรหัส Enigma ของเยอรมันในปีพ. ศ. 2495 เขาถูกตัดสินว่ามีความผิดในข้อหา 'กระทำอนาจารโดยรวม' หลังจากยอมรับว่ามีความสัมพันธ์ทางเพศกับชายอื่น เขาได้รับทางเลือกระหว่างการจำคุก 18 เดือน (ซึ่งเมื่อพิจารณาถึงความผิดของเขาแล้วไม่ฉลาดเท่าไหร่) หรือการตัดอัณฑะทางเคมีซึ่งรวมถึงผลข้างเคียงเช่นการขยายขนาดหน้าอก เขาเลือกอย่างหลังในวันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2497 ไม่สามารถทนต่อความอัปยศอดสูและความเจ็บปวดจากการลงโทษของเขาได้ Turing จึงปลิดชีวิตตัวเองด้วยการกินแอปเปิ้ลที่มีไซยาไนด์ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้จะต้องใช้เวลาอีก 13 ปีก่อนที่การรักร่วมเพศจะถูกลดทอนความเป็นอาชญากรในอังกฤษ
