10. มีดโกนนิรภัย
ก่อนที่จะมีการประดิษฐ์มีดโกนเพื่อความปลอดภัยผู้ชายส่วนใหญ่ใช้มีดโกนแบบตรงซึ่งเป็นใบมีดเปล่าซึ่งต้องใช้ทักษะในการใช้ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 Jean-Jacques Perret ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากเครื่องบินของช่างไม้ได้ประดิษฐ์มีดโกนเพื่อความปลอดภัยเครื่องแรก Perret เป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนี้และเขายังเขียนหนังสืออยู่ด้วย:“ Pogonotomy หรือ Art of Learning to Shave Oneself” ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1820 เป็นต้นมา บริษัท ต่างๆเริ่มผลิตมีดโกนเพื่อความปลอดภัยในสไตล์ของตนเอง (แม้ว่าหลายอย่างจะไม่ถือว่าเป็นมีดโกนเพื่อความปลอดภัยตามมาตรฐานในปัจจุบัน) ในปีพ. ศ. 2418 พี่น้อง Kampfe ได้เปิดตัวเวอร์ชั่นอเมริกันครั้งแรก มีดโกนนี้มีตัวป้องกันผิวลวดที่ด้านหนึ่งของใบมีดซึ่งจำเป็นต้องมีการถอนเพื่อลับ ในปี 1901 King Camp Gillette (นักประดิษฐ์ชาวอเมริกัน) ได้คิดค้นมีดโกนเพื่อความปลอดภัยเครื่องแรกที่มีใบมีดแบบใช้แล้วทิ้ง ยิลเลตต์เป็นนักธุรกิจที่ฉลาด ตระหนักว่าการขายมีดโกนที่ขาดทุนและสร้างรายได้จากใบมีดที่ใช้แล้วทิ้งสามารถทำกำไรได้มากกว่า วิธีการตลาดนี้เรียกว่า Razor and Blades Business Model หรือ“ ผู้นำการสูญเสีย” ในปี 1903 ปีแรกของการขายอุปกรณ์ต่อสาธารณะ Gillette ขายมีดโกน 51 ใบและใบมีด 168 ใบ
9. เนยถั่ว
ก่อนอื่นให้เราปัดเป่าตำนาน: George Washington Carver ไม่ได้คิดค้นเนยถั่ว!ถั่วลิสงเป็นเมล็ดแรกที่ชาวอินคาวางไว้ แต่ในที่สุดประเพณีก็หายไป จนกระทั่งปีพ. ศ. 2433 การใช้เนยถั่วแบบสมัยใหม่ครั้งแรกเกิดขึ้น George A. Bayle เป็นผู้ผลิตน้ำพริกและขายเป็นอาหารเสริมโปรตีนสำหรับผู้ที่มีฟันไม่ดี ในปีพ. ศ. 2436 ดร. จอห์นฮาร์วีย์เคลล็อกก์ได้สร้างเนยถั่วลิสงขึ้นมาใหม่อย่างที่เรารู้กันในปัจจุบันแม้ว่าสูตรของเขาจะใช้แบบนึ่งแทนที่จะใช้ถั่วลิสงคั่ว เนยถั่วลิสงได้รับการแนะนำอย่างกว้างขวางในสหรัฐอเมริกาในปี 1904 โดย CH Sumner ในงานแสดงสินค้าการซื้อของรัฐลุยเซียนา (งาน Saint Louis World's Fair) ซึ่งเป็นที่นิยมเช่นไอศกรีมโคนฮอทดอกและแฮมเบอร์เกอร์ ในปีพ. ศ. 2465 โจเซฟแอลโรสฟิลด์ได้พัฒนาเนยถั่วที่ทันสมัยโดยใช้การบดละเอียดการเติมไฮโดรเจนและอิมัลซิไฟเออร์เพื่อป้องกันไม่ให้น้ำมันแยกตัว สิ่งนี้ทำให้เกิดเนื้อครีมซึ่งแตกต่างจากเนยถั่วก่อนหน้านี้ที่อธิบายว่าเป็นทรายหรือสีซีด เขาได้รับสิทธิบัตรเนยถั่วที่มีความเสถียรซึ่งมีอายุการเก็บรักษานานถึงหนึ่งปี
8. กระป๋อง
Peter Durand พ่อค้าชาวอังกฤษสร้างผลกระทบต่อการถนอมอาหารด้วยการจดสิทธิบัตรกระป๋องดีบุก ในปี ค.ศ.1810 ในปีพ. ศ. 2356 John Hall และ Bryan Dorkin ได้เปิดโรงงานผลิตกระป๋องเชิงพาณิชย์แห่งแรกในอังกฤษ กระป๋องแรกหนามากจนต้องทุบให้เปิด เมื่อกระป๋องบางลงจึงสามารถประดิษฐ์ที่เปิดกระป๋องโดยเฉพาะได้ ในปี พ.ศ. 2401 เอซราวอร์เนอร์แห่งวอเตอร์เบอรีคอนเนตทิคัตได้จดสิทธิบัตรเครื่องเปิดกระป๋องเครื่องแรก กองทัพสหรัฐใช้ในช่วงสงครามกลางเมือง ในปี 1866 J. Osterhoudt ได้จดสิทธิบัตรกระป๋องด้วยที่เปิดกุญแจซึ่งคุณสามารถหาได้จากกระป๋องปลาซาร์ดีน ผู้ประดิษฐ์เครื่องเปิดกระป๋องในครัวเรือนที่คุ้นเคยคือ William Lyman William Lyman จดสิทธิบัตรเครื่องเปิดกระป๋องที่ใช้งานง่ายในปี 1870 ซึ่งเป็นแบบที่มีล้อหมุนและตัดรอบขอบกระป๋อง
7. ขวดนม
New York Dairy Company ได้รับการยกย่องว่าเป็น บริษัท แรกที่ผลิตขวดแก้วจำนวนมากสำหรับการจำหน่ายนม ก่อนหน้านั้นคนขายนมจะเติมนมในเหยือกของลูกค้าเอง นมที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อจะถูกส่งถึงสี่ครั้งต่อวันเนื่องจากมีอายุการเก็บรักษาสั้น สิทธิบัตรแรกของขวดนมเลสเตอร์ถือภาชนะบรรจุนมเมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2421 Lewis P. Whiteman ถือสิทธิบัตรขวดนมแก้วขนาดเล็กที่มีฝาปิดแก้วขนาดเล็กและคลิปดีบุกเป็นครั้งแรก (สิทธิบัตรของสหรัฐอเมริกาหมายเลข 225,900 ยื่นเมื่อวันที่ 31 มกราคม , 1880) สิทธิบัตรที่เก่าแก่ที่สุดอันดับต่อไปคือขวดนมที่มีฝากระป๋องแบบโดมและได้รับสิทธิบัตรเมื่อวันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2427 แก่อับรามวี. ไวต์แมนน้องชายของไวท์เมน (อับรามวี.
6. เครื่องดูดฝุ่น
เครื่องทำความสะอาดที่ขับเคลื่อนด้วยตนเองโดยใช้หลักการดูดฝุ่นเครื่องแรกคือ "Whirlwind" ซึ่งประดิษฐ์ขึ้นในชิคาโกในปี พ.ศ. 2411 โดย Ives W. McGaffey เครื่องมีน้ำหนักเบาและกะทัดรัด แต่ใช้งานได้ยากเนื่องจากต้องหมุนมือหมุนในเวลาเดียวกันกับการผลักข้ามพื้น McGaffey ได้รับสิทธิบัตรสำหรับอุปกรณ์ของเขาเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2412 และขอความช่วยเหลือจาก The American Carpet Cleaning Co. of Boston เพื่อทำการตลาดให้กับสาธารณชน ขายในราคา 25 เหรียญซึ่งเป็นราคาที่สูงในสมัยนั้น เป็นการยากที่จะระบุว่า Whirlwind ประสบความสำเร็จเพียงใดเนื่องจากส่วนใหญ่ขายในชิคาโกและบอสตันและมีแนวโน้มว่าหลายคนจะหลงทางใน Great Chicago Fire ในปี 1871 มีเพียงสองคนเท่านั้นที่รอดชีวิตซึ่งหนึ่งในนั้นสามารถ พบได้ใน Hoover Historical Center
5. ซิป
อุปกรณ์ในยุคแรก ๆ ที่ดูเผินๆคล้ายกับซิปคือ "การปิดเสื้อผ้าอัตโนมัติแบบต่อเนื่อง" ได้รับการจดสิทธิบัตรในสหรัฐอเมริกาโดย Elias Howe ในปีพ. ศ. 2394 ซึ่งแตกต่างจากซิปสิ่งประดิษฐ์ของ Howe ไม่มีแถบเลื่อน แทนที่จะเป็นชุดของตะขอจะเลื่อนอย่างอิสระไปตามขอบทั้งสองข้างที่จะเข้าร่วมโดยแต่ละเข็มกลัดจะจับทั้งสองข้างเข้าด้วยกันที่จุดใดก็ได้ที่อยู่คู่กัน ซิปที่แท้จริงเป็นผลมาจากชุดของการปรับปรุงที่เพิ่มขึ้นมากว่ายี่สิบปีโดยนักประดิษฐ์และวิศวกรที่เกี่ยวข้องกับลำดับ บริษัท ที่เป็นต้นกำเนิดของ Talon, Inc. กระบวนการนี้เริ่มต้นด้วยเวอร์ชันที่เรียกว่า "clasp locker" คิดค้นโดย Whitcomb L.Judson จากชิคาโก (ก่อนหน้านี้ของ Minneapolis และ New York City) และได้รับสิทธิบัตร (หมายเลข 504,038) เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2434 สิ้นสุดในปี พ.ศ. 2457 ด้วยการประดิษฐ์
4. เวลโคร
จอร์จเดอเมสทรัลวิศวกรชาวสวิสได้ประดิษฐ์ตัวยึดแบบห่วงในปี 2491 ความคิดนี้เกิดขึ้นกับเขาหลังจากที่เขาได้ดูเมล็ดหญ้าเจ้าชู้อย่างใกล้ชิดที่ยังคงเกาะติดเสื้อผ้าและขนสุนัขของเขาในช่วงฤดูร้อนทุกวันที่เดินเล่นบนเทือกเขาแอลป์ เขาตรวจสอบสภาพของพวกมันและเห็นความเป็นไปได้ที่จะผูกวัสดุสองชิ้นแบบย้อนกลับได้อย่างเรียบง่าย เขาพัฒนาตะขอและห่วงและส่งความคิดของเขาสำหรับการจดสิทธิบัตรในปี 2494 จากนั้นได้รับอนุญาตในปี 2498 De Mestral ตั้งชื่อสิ่งประดิษฐ์ของเขาว่า "VELCRO" ตามคำภาษาฝรั่งเศส velours แปลว่า 'กำมะหยี่' และโครเชต์หรือ 'ตะขอ' การใช้งานและการใช้งานของผลิตภัณฑ์มีมากมาย
3. เครื่องปิ้งขนมปัง
ก่อนที่จะมีการพัฒนาเครื่องปิ้งขนมปังไฟฟ้าขนมปังที่หั่นบาง ๆ จะถูกปิ้งโดยวางไว้ในโครงโลหะและถือไว้เหนือกองไฟหรือถือไว้ใกล้กับไฟโดยใช้ส้อมด้ามยาว Crompton and Company เมืองลีดส์ประเทศอังกฤษได้คิดค้นเครื่องปิ้งขนมปังโดยใช้ไฟฟ้าในปี พ.ศ. 2436 เทคโนโลยีที่ทำให้เครื่องปิ้งขนมปังไฟฟ้าเป็นไปได้ซึ่งเป็นลวดนิโครมที่สามารถทนความร้อนสูงได้นั้นมีมานานแล้ว เครื่องปิ้งขนมปังยี่ห้ออื่นอย่างน้อยสองยี่ห้อได้รับการแนะนำในเชิงพาณิชย์ในช่วงเวลาที่ GE ยื่นคำขอรับสิทธิบัตรรุ่นแรกสำหรับรุ่น D-12 ของพวกเขาในปี 2452 ในปีพ. ศ. 2456 Lloyd Groff Copeman และภรรยาของเขา Hazel Berger Copeman ได้ยื่นขอสิทธิบัตรเครื่องปิ้งขนมปังต่างๆและในปีเดียวกันนั้น บริษัท Copeman Electric Stove ได้เปิดตัวเครื่องปิ้งขนมปังที่มีเครื่องหมุนขนมปังอัตโนมัติ บริษัท ยังผลิต "เครื่องปิ้งขนมปังที่เปลี่ยนเป็นขนมปังปิ้ง" ก่อนหน้านี้, เครื่องปิ้งขนมปังไฟฟ้าทำขนมปังด้านหนึ่งแล้วพลิกด้วยมือเพื่อปิ้งอีกด้านหนึ่ง เครื่องปิ้งขนมปังของ Copeman หมุนขนมปังไปรอบ ๆ โดยไม่ต้องสัมผัสมัน Copeman ยังประดิษฐ์เตาไฟฟ้าเครื่องแรกและถาดน้ำแข็งแบบยาง (ยืดหยุ่นได้)
2. น้ำอัดลม
น้ำอัดลมย้อนรอยประวัติศาสตร์ย้อนกลับไปถึงน้ำแร่ที่พบในน้ำพุธรรมชาติ สังคมโบราณเชื่อว่าการอาบน้ำพุธรรมชาติและ / หรือดื่มน้ำแร่สามารถรักษาโรคต่างๆได้ น้ำอัดลมที่วางตลาดครั้งแรก (ไม่อัดลม) ปรากฏในฝรั่งเศสศตวรรษที่ 17 พวกเขาทำจากน้ำและน้ำมะนาวหวานกับน้ำผึ้ง ในช่วงทศวรรษที่ 1770 นักวิทยาศาสตร์มีความก้าวหน้าครั้งสำคัญในการจำลองน้ำแร่ธรรมชาติ ชาวอังกฤษ Joseph Priestley ชุบน้ำกลั่นด้วยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ John Mervin Nooth ชาวอังกฤษอีกคนได้ปรับปรุงดีไซน์ของ Priestley และขายอุปกรณ์ของเขาเพื่อใช้ในเชิงพาณิชย์ในร้านขายยา น้ำแร่เทียมซึ่งมักเรียกว่า“ น้ำโซดา” และน้ำพุโซดาเป็นน้ำแร่ที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกา เบนจามินซิลลิมันศาสตราจารย์ด้านเคมีของเยลเริ่มต้นในปี 1806 ได้ขายน้ำโซดาในเมืองนิวเฮเวน คอนเนตทิคัต. เขาใช้เครื่องมือ Nooth เพื่อผลิตน้ำของเขา เภสัชกรชาวอเมริกันที่ขายน้ำแร่เริ่มเพิ่มสมุนไพรและสารเคมีลงในน้ำแร่ที่ไม่มีรสชาติ พวกเขาใช้เปลือกไม้เบิร์ชดอกแดนดิไลออนซาร์ซาปาริลลาสารสกัดจากผลไม้และสารอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มรสชาติเพื่อปรับปรุงรสชาติ ร้านขายยาที่มีน้ำพุโซดากลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมอเมริกัน
1. กระดาษชำระ
แม้ว่ากระดาษจะเป็นที่รู้จักในฐานะวัสดุห่อและรองในประเทศจีนตั้งแต่ศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล แต่การใช้กระดาษชำระครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของมนุษย์นั้นย้อนกลับไปในศตวรรษที่ 6 ในช่วงต้นยุคกลางของจีน ในช่วงต่อมาราชวงศ์ถัง (ค.ศ. 618–907) นักเดินทางชาวอาหรับมุสลิมไปยังประเทศจีนในปี ค.ศ. 851 กล่าวว่า:
“ [ชาวจีน] ไม่ระมัดระวังเรื่องความสะอาดและไม่ล้างตัวด้วยน้ำเมื่อทำตามความจำเป็นแล้ว แต่ใช้กระดาษเช็ดตัวเองเท่านั้น”
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 14 (ราชวงศ์หยวน) มีการบันทึกว่าในมณฑลเจ้อเจียงในปัจจุบันมีการผลิตกระดาษชำระปีละสิบล้านห่อกระดาษชำระ 1,000 ถึง 10,000 แผ่นต่อปี ผู้ผลิตกระดาษชำระแบบ 'เจาะรู' รายแรกคือ British Perforated Paper Company ในปีพ. ศ. 2423 กระดาษชำระแบบไม่เจาะรูรูปแบบอื่น ๆ มีให้บริการในเวลาเดียวกันและก่อนหน้านี้โดยเฉพาะจากพี่น้องสก็อตต์ (Scott Paper Company) และ Joseph Gayetty ก่อนการประดิษฐ์นี้ผู้คนร่ำรวยใช้ขนสัตว์ลูกไม้หรือป่านในการสรงขณะที่คนที่ร่ำรวยน้อยใช้มือเมื่อถ่ายอุจจาระลงแม่น้ำหรือทำความสะอาดตัวเองด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่นเศษผ้าขี้กบไม้ใบไม้หญ้าหญ้าแห้งหินทราย , มอส, น้ำ, หิมะ, เปลือกข้าวโพด, หนังผลไม้หรือเปลือกหอย, และซังของข้าวโพดขึ้นอยู่กับประเทศและสภาพอากาศหรือประเพณีทางสังคม ฉันจะปิดรายการนี้ด้วยคำพูดที่ยอดเยี่ยมของFrançois Rabelais นักเสียดสีในศตวรรษที่สิบหกที่พิจารณาขนหลังของห่านสดเป็นสื่อที่เหมาะสำหรับงานนี้:
“ ชายที่ใช้กระดาษบนก้นที่สกปรกของเขามักจะพบว่าไข่ของเขาเรียงรายไปด้วยขยะ”
