เล่าเรื่องสยองขวัญ สยองกลางทุ่ง

     

หนุ่มปัจจุบันศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี เป็นอีกคนที่ชอบฟังรายการ The Shock แต่ว่าไม่มีโอกาสได้โทรไปเล่าด้วยตัวเอง จึงขอแชร์ประสบการณ์ที่ได้รับฟังมาถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือดังนี้

ต้องบอกกันก่อนว่าเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่หนุ่มได้รับฟังต่อมาจากรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นที่จังหวัดศรีสะเกษ เนื่องจากรุ่นพี่ของหนุ่มเป็นคนศรีสะเกษ แต่อยู่ในบริเวณติดชายแดนเพื่อนบ้านของเรานี่เอง ความร่ำลือกันในเรื่องไสยศาสตร์มนต์ดํา รุ่นพี่คนนี้ก็มักจะมีเรื่องเล่าแปลก ๆ มาเล่าสู่กันฟังเสมอ แล้วก็มีอยู่เรื่องหนึ่งเหมือนปกติ

การหากินของชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในบริเวณหมู่บ้านแถวบ้านรุ่นพี่นั้น ก็มักชอบจะออกหาปู หาปลา หากบ อะไรประมาณนี้ เพื่อนำมาทำกับข้าวกินในทุก ๆ วัน และลุงของรุ่นพี่คนนี้ ก็เล่าว่าแกเป็นคนที่ชอบหากบ หาปลา ในตอนกลางคืนอยู่เป็นประจำ โดยปกติก็มักจะออกหากันเป็นกลุ่มใหญ่ แต่ว่ามีอยู่วันหนึ่ง เพื่อนที่แกออกไปหาปลาด้วยเป็นประจำนั้นเกิดไม่สบาย บางคนก็ไม่สะดวก ติดธุระ แกจึงตัดสินใจไปคนเดียวในคืนนั้น แล้วก็มีความคิดในใจว่า เอ่อ ก็ดีเหมือนกัน ไปคนเดียวจะได้ไม่ต้องแบ่งกบ แบ่งปลา ให้กับใคร

พอได้เวลาค่ำ ๆ แกก็ออกเดินไปหากบ หาเขียด ในทุ่งนาเพียงลำพังคนเดียว บริเวณแถวหลังบ้านของแกนั่นล่ะ ในระหว่างที่แกกำลังหากบ หาเขียด อยู่นั้น ก็เริ่มสังเกตบริเวณรอบ ๆ ตัวว่าบรรยากาศค่ำคืนในวันนั้น มันเงียบผิดปกติ ไม่เห็นชาวบ้านสักคนที่ออกมาหากบ หาเขียด แบบแก แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ยังคงมุ่งหน้าเดินต่อไป เพราะในตอนนั้นแกกำลังติดลม เนื่องจากแกสามารถจับกบ จับเขียด ได้เยอะมากในวันนั้น เดินก้มหน้าหากบ หาเขียด ไปเรื่อย

พอเหงยหน้าอีกทีก็เดินออกไปไกลมากแล้ว แกจึงได้พยายามหันไปรอบตัว เพื่อที่จะพยายามมองหาคนที่มาหากบ หาเขียด เช่นเดียวกับแก แต่แล้วสายตาของแกของแกก็เหลือบไปเห็นแสงไฟ เป็นแสงไฟคล้าย ๆ กับไฟส่องกบที่ติดอยู่บนหัวนั่นล่ะ พอแกเห็นแบบนั้นก็ดีใจ ที่เห็นมีคนร่วมทาง ก็รีบเดินเข้าไปหา พร้อมกับตะโกนออกไปว่าเป็นยังไงบ้าง หาได้เยอะไหม แต่แล้วแกก็ต้องนิ่งไป เนื่องจากแสงไฟดวงนั้นเงียบ ไม่มีใครตอบกลับมา ยิ่งไปกว่านั้น พอแกเดินเข้าไปใกล้จนถึงบริเวณที่สามารถพอจะมองเห็นตัวกันได้นั้น แสงไฟที่ว่ากลับหายไปต่อหน้าต่อตา ลุงแกก็คิดในใจว่าเริ่มจะไม่ดีแล้ว จึงตัดสินใจเลิกกิจกรรมทุกอย่าง แล้วมุ่งหน้าเดินกลับบ้านในทันที

แต่แล้วแกก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เมื่ออยู่ ๆ ก็ได้กลิ่นคาว เป็นกลิ่นคาวเหมือนกับกลิ่นกบ เขียด ที่โดนชำแหละ กลิ่นนั้นค่อย ๆ แรงขึ้นเรื่อย ๆ พร้อม ๆ กับเสียงที่คนย่ำโคลนเหมือนกับกำลังวิ่งไล่ใกล้ตัวแกเข้ามาเรื่อย ๆ ดังฉึก ฉึก ฉึก ฉึก ตอนนั้นในใจก็เริ่มใจคอไม่ดี จึงได้หันไปรอบตัวเอง ไฟส่องกบที่อยู่บน ฉายแสงไฟไปทุกทิศที่แกหันไป แต่แล้วสิ่งที่แกได้พบเห็นก็คือชายแก่รูปร่างผอมโกร่ง ใส่แต่กางกาง ไม่ใส่เสื้อ ดวงตามีสีแดงก่ำ ในมือกำลังจับกบหยิบ ๆ ฉีกด้วยปาก แล้วก็กำลังเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ชายแก่คนนั้นยืนอยู่ใกล้กับลุงเพียงแค่ 2 – 3 เมตรเท่านั้นเอง

ตอนนั้นลุงตกใจ รีบรวบรวมสติทั้งหมดที่เหลือพูดออกไปว่าต่างคนต่างก็มาหากิน เพราะฉะนั้น อย่าได้มาเบียดเบียนกันเลย พอพูดจบก็หันหลังรีบวิ่งกลับบ้าน พอถึงบ้านเท่านั้น ลุงแกเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น จนต้องให้ป้ามาพยุงขึ้นเลย จากนั้นลุงแกก็เป็นไข้ไปหายอาทิตย์

ตามความเชื่อของคนแถวนั้น เชื่อกันว่าชาวแก่คนดังกล่าว น่าจะเป็นคนที่มีวิชาอาคม แต่ว่ารักษาเอาไว้ไม่ได้ จึงกลายเป็นผีเป้าออกหากินของสดในยามค่ำ

เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงเพียงเท่านี้ ขอขอบคุณเจ้าของเรื่องสยองกลางทุ่ง ขอให้ท่านผู้ฟังทุกท่านรับฟังเพื่อความบันเทิงนะครับ ด้วยความขอบคุณจากผม ผี The Shock และทีมงาน สำหรับคืนนี้สวัสดีครับ

บทความแนะนำ

เล่าเรื่องสยองขวัญ นั่งซากหวาดผวา ศพล่อเสือ

เล่าเรื่องสยองขวัญ เพื่อนเล่าให้ฟัง

เล่าเรื่องสยองขวัญ ทำไมไม่บวชให้

เล่าเรื่องสยองขวัญ ร้านเหล้าผี

เล่าเรื่องสยองขวัญ แถวนี้มีเยอะ

เล่าเรื่องสยองขวัญ 6 ปีไม่เคยลืม

เล่าเรื่องสยองขวัญ บ้านเก่า

เล่าเรื่องสยองขวัญ อยากลองจนเจอดี

เล่าเรื่องสยองขวัญ คุณแม่เล่าให้ฟัง

ตำนานผีญี่ปุ่น คาซาเนะ

ตำนานผีญี่ปุ่น บ้านแห่งจาน

ตำนานผีญี่ปุ่น ผีตระกูลเฮอิเคะ

ตำนานผีญี่ปุ่น กาซาโดคุโร

เล่าเรื่องสยองขวัญ เพื่อนเล่าให้ฟัง

     

จริง ๆ แล้วเรื่องราวและก็เหตุการณ์ทั้งหมดนั้น มันเกิดขึ้นมาเป็นเกือบ 10 ปีล่ะ ตั้งแต่สมัยเพื่อนของผมเพิ่งจะเรียนจบปริญญาใหม่ ๆ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาจากวันที่มีการเลี้ยงรุ่น สมมติเพื่อนผมคนนี้ชื่อว่าเอก็แล้วกัน

วันนั้นมีการเลี้ยงรุ่นกัน ก็ในกลุ่มนี้จะมีเพื่อนสนิทกันอยู่ทั้งหมด 5 คน เอก็เป็นหนึ่งในนั้น เพื่อน ๆ ก็มีการเลี้ยงรุ่นนัดกันตามร้านอาหาร ก็ไปกันหลายคนอยู่ ประมาณเกือบ ๆ 20 คน พอเอไปถึงที่งาน เอก็ได้เจอเพื่อนเก่า ๆ มามาย สายตาก็พยายามมองหาเพื่อนกลุ่มเดียวกันที่สนิทกันมากที่สุด ตอนนั้นมองเห็นมองเจออยู่ 3 คน ก็ดีใจ รีบตรงเข้าไปทัก ทุกคนก็ทักทายพูดคุยกันด้วยความดีใจ เนื่องจากไม่ได้เจอกันมานาน แล้วเอก็ถามว่า เฮ้ยพวกเราเกือบครบกลุ่มแล้ว เหลืออีกคนเดียว แล้วมันอยู่ไหนเนี่ย เพื่อนคนดังกล่าวที่หายไปมีชื่อว่าเม้ง

เม้งเป็นตัวฮาประจำกลุ่ม พอเอถามเพื่อนไปแบบนั้น เพื่อนในกลุ่มที่เหลือก็บอกว่า เอ่อ โทรคุยแล้ว ตอนก่อนเลิกงาน เม้งมันบอกว่าเดี๋ยวจะตรงมาจากชลบุรี รอแป๊บหนึ่ง งานเลี้ยงรุ่นก็ดำเนินต่อไปด้วยความสนุกสนาน เอทักทายเพื่อนฝูงด้วยความดีใจ

เวลาผ่านไปประมาณสัก 3 ทุ่มกว่า เม้งก็ตามมาถึงที่งาน ก็ได้แต่รีบขอโทษพรรคพวกเป็นการใหญ่ เนื่องจากตัวเองนั้นมาช้าเป็นคนสุดท้าย เอนั้นดีใจมาก ที่รู้ว่ากลุ่มของตน 5 คนนั้นมากันครบพอดี

เวลาผ่านไปเกือบ ๆ เที่ยงคืนแล้ว งานเลี้ยงก็ใกล้เลิก เพื่อนหลายคนก็ทยอยกลับกัน เนื่องจากร้านอาหารที่ว่าก็ใกล้จะปิด แต่ว่าเอและเพื่อนที่เหลืออีก 4 คนนั้น ยังอยากนั่งคุยกันต่อ หนึ่งในกลุ่มนั้นชื่อว่ากร ก็เลยบอกว่าอย่าเพิ่งรีบกลับกันเลย ไหน ๆ นาน ๆ ก็เจอกันทีหนึ่ง ไปต่อที่ห้องกูดีกว่า ก็อยู่คอนโดคนเดียว สบาย เอและเพื่อนอีก 4 คน กลุ่มเพื่อนสนิททั้ง 5 คน จึงตกลงใจไปต่อกันที่ห้องของกร ทุกคนก็ขับรถกันไป

พอไปถึงก็ตั้งวงเครื่องดื่ม นั่งเม้าส์กันต่อตามประสาผู้ชาย เวลาผ่านไปก็ดึกขึ้นมาเรื่อย ๆ จนก็จำไม่ได้ว่ามีใครสักคนพูดขึ้นมาว่าเฮ้ยเล่าเรื่องผีกันดีกว่า เหมือนตอนสมัยเข้าค่ายลูกเสือไง เพื่อนซี่ทั้ง 5 คน ก็เลยพลัดกันเล่าเรื่องผี เล่าวนกันไป วนกันไป

จนมาถึงตาของกรเป็นคนเล่า กรก็เรื่องแฟนเก่าให้ฟังว่า สมัยเรียนจบใหม่ ๆ เพิ่งได้งานไม่นานนัก ก็มีแฟนคนหนึ่ง ตอนแรกก็คบกันอยู่ดี ๆ ผ่านไปปี 2 ปี สุดท้ายต้องเลิกกัน

วันเวลาผ่านไปประมาณสัก 2 – 3 ปี กรก็ได้กลับมาเจอแฟนเก่าคนนี้อีกทีหนึ่ง แต่ว่าตอนนั้นเธอมีสีหน้าที่ดูอิดโรย ดูเครียดอยู่ตลอดเวลา ตอนนั้นทั้งคู่เลิกกันไปแล้วก็จริง แต่ว่าคบกันแบบเพื่อน ก็ได้มีการถามไถ่กันด้วยความเป็นห่วง ก็ได้รับรู้ว่าแฟนเก่าของกรเนี่ย ตั้งแต่เลิกกันไป หลังจากนั้นก็มีแฟนใหม่ แต่ว่าแฟนของเธอคนนี้ เป็นผู้ชายที่นิยมการใช้ความรุนแรง มักซ่อมเธออยู่เป็นประจำ ชอบตบตี ทำร้ายร่างกายเธออยู่เป็นประจำเวลาโมโห กรนั้นก็ได้เพียงรับฟัง ช่วยเหลืออะไรเธอไม่ได้มากนัก

จนเวลาผ่านไป จนกระทั่งวันหนึ่ง แฟนของกรนั้นโทรเข้ามาหาใหม่ แล้วก็บอกว่าขอขึ้นไปบนห้องกรได้ไหม ตอนนี้ไม่กล้ากลับบ้าน ตอนนั้นกรบอกว่า เวลาช่วงนั้นประมาณสัก 3 – 4 ทุ่ม กรกำลังจะเข้านอนพอดี ก็รีบวิ่งลงไป แฟนของกรนั้นมายืนรออยู่หน้าคอนโด ด้วยสภาพที่ดูไม่ค่อยได้ เสื้อผ้าบางส่วนนั้นเลอะเลือดอยู่ บนใบหน้าของเธอนั้นมีรอยถูกทำร้ายมาอย่างชัดเจน ส่วนอาการของเธอก็เป็นคนที่กำลังอยู่ในห้วงความกลัว ตัวสั่น พูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องนัก

กรรีบเดินเข้าไปพยุงเธอพาขึ้นมาที่ห้อง แล้วก็ไปค้นหยุบยาเพื่อจะมาทำแผลสดให้กับเธอ แต่ว่ายาที่ห้องกรนั้นหมดพอดี กรจึงบอกกับเธอว่ารออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยววิ่งออกไปซื้อยา แป๊บเดียวเดี๋ยวมา ก่อนที่กรจะปิดประตูห้องแล้วเดินออกไปนั้น แฟนเก่าของกรก็พูดว่า จริง ๆ แล้วยาก็ไม่จำเป็นหรอก มาถึงที่นี่สบายใจขึ้นเยอะ แล้วกรก็รีบวิ่งออกไปซื้อยา

พอกลับมาที่ห้อง แฟนเก่าของกรก็จากไปแล้ว มีเพียงโน๊ตเล็ก ๆ ว่าขอบคุณมาก กลับก่อนดีกว่า กรก็ได้แต่เอาถุงยาที่ว่าวางไว้บนโต๊ะห้องรับแขก โดยที่ไม่กล้าโทรกลับไปหาเธอ เนื่องจากกลัวว่าถ้าแฟนเธอรู้ อาจจะโดนทำร้ายเพิ่ม เหตุการณ์วันนั้นก็จบไป

หลังจากนั้นประมาณสัก 1 อาทิตย์ กรก็ได้พบเจอกับเพื่อนของแฟนเก่าของกร เพื่อนของแฟนเก่ากรก็คุยกับกรว่า เอ่อ ขอโทษด้วยนะ ลืมโทรไปบอก ตอนนั้นมันฉุกละหุก แล้วก็วุ่นมากจริง ๆ เพื่อนของแฟนเก่าของกรบอกกับกรว่า แฟนเก่าของกรนั้นเสียชีวิตไป 2 อาทิตย์แล้ว สาเหตุมาจากการทะเลาะกับแฟนแบบรุนแรง จึงตัดสินใจผูกคอตัวเองตาย กรได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง จนสุดท้ายต้องการหาคำตอบ จึงโทรศัพท์กลับไปหาบ้านของแฟนเก่า คุยกับแม่ของเธอ แล้วก็ได้คำยืนยันว่าแฟนเก่าของกรนั้น เสียชีวิตไป 2 อาทิตย์แล้วจริง ๆ แล้วเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาใคร ใครกันที่แบกร่างอันบอบช้ำมาหากรที่คอนโด รวมไปถึงโน๊ตที่วางทิ้งเอาไว้บนโต๊ะ ใครกันเป็นคนเขียน

เพื่อน ๆ ในกลุ่มนั่งฟังเรื่องผีจากกรกันอยู่นั้น ก็ได้แต่นั่งนิ่ง แล้วก็มีคนหนึ่งบอก เอ่อ น่ากลัวว่ะ แต่ว่าเม้งสวนขึ้นมาว่าเฮ้ยกูว่าคนเราก็แบบนี้ล่ะ ก่อนที่จะตายจะเกิดจิตมันมุ่งไปที่ใคร มันคงมุ่งไปหาคนนั้นก่อน กูว่านะแฟนเก่ามึง ก่อนที่จะคิดฆ่าตัวตาย คงอยากไปหามึงนั่นล่ะ แต่คงมีสาเหตุที่ไปไม่ได้ ทุกคนได้ยินแบบนั้น ก็ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ จนเอเห็นบรรยากาศเริ่มไม่ดี จึงเปลี่ยนเรื่องคุย คืนนั้นเพื่อนสนิทกลุ่มนี้ นั่งคุยกันเกือบถึงเช้า กว่าจะแยกย้ายกันก็ตี 4 กว่า

เอกลับบ้านของตัวเองไปนอน แต่ว่านอนได้ไม่นานนัก ประมาณสัก 10 โมงเช้า ก็โดนเพื่อนในกลุ่มนี้ล่ะโทรมาปลุก แล้วก็บอกว่าให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่ห้องของไอ้กรด่วนเลย ย้ำว่าด่วนที่สุด เอก็ลุกขึ้นอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปด้วยความมึนงง พอไปถึงก็เจอเพื่อนอีก 2 – 3 คนนั่งคุยกันอยู่แล้ว ขาดเม้งไปเพียงคนเดียว เนื่องจากเม้งนั้นเดี๋ยวนี้ย้ายไปอยู่ที่ชลบุรี แล้วเอก็ได้รับรู้เรื่องราวที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นมาก่อนได้จากปากของเพื่อนสนิทว่า ทุกกำลังจะมุ่งหน้าไปที่จังหวัดชลบุรี เนื่องจากหนึ่งในเพื่อนสนิทนั้น ได้รับรู้ข่าวจากน้องสาวของเม้งว่า เม้งเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มนั้น ได้เกิดอุบัติเหตุรถไปคว่ำ เสียชีวิตตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว ที่เม้งมาช้าคงมาจากสาเหตุนี้

แล้วทุกคนก็เจอกันในงานเลี้ยงรุ่นเจอใคร เพื่อน 5 คนที่นั่งคุยกันเมื่อคืนในห้องของกรคือใคร แล้วใครเป็นคนบอกประโยคที่ว่า คนเรามันก็แบบนี้ล่ะ ก่อนที่จะตายจะเกิดจิตมันมุ่งหน้าไปหาใคร มันก็คงจะไปคนนั้นนั่นล่ะ เพื่อนได้รับการพิสูจน์จากเม้งแล้ว

ขอขอบคุณ เดอะช็อคสตอรี่

บทความแนะนำ

เล่าเรื่องสยองขวัญ นั่งซากหวาดผวา ศพล่อเสือ

เล่าเรื่องสยองขวัญ สยองกลางทุ่ง

เล่าเรื่องสยองขวัญ ทำไมไม่บวชให้

เล่าเรื่องสยองขวัญ ร้านเหล้าผี

เล่าเรื่องสยองขวัญ แถวนี้มีเยอะ

เล่าเรื่องสยองขวัญ 6 ปีไม่เคยลืม

เล่าเรื่องสยองขวัญ บ้านเก่า

เล่าเรื่องสยองขวัญ อยากลองจนเจอดี

เล่าเรื่องสยองขวัญ คุณแม่เล่าให้ฟัง

ตำนานผีญี่ปุ่น คาซาเนะ

ตำนานผีญี่ปุ่น บ้านแห่งจาน

ตำนานผีญี่ปุ่น ผีตระกูลเฮอิเคะ

ตำนานผีญี่ปุ่น กาซาโดคุโร

เล่าเรื่องสยองขวัญ ทำไมไม่บวชให้

     

เรื่องราวและเหตุการณ์ทั้งหมดนั้น เป็นประสบการตรงของฟลุ๊คเอง

ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีที่แล้ว ฟลุ๊คมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งชื่อว่าบอย บอยนั้นมีโรคประจำตัวคือโรคหอบ ตอนเด็ก ๆ บอยก็มักจะพกยาพ่นแก้หอบอยู่ตลอดเวลา แต่ว่าพออายุเริ่มเยอะขึ้น บอยเป็นคนขี้อาย ก็เริ่มไม่กล้าพกยาพ่น

ก็มีอยู่วันหนึ่ง ฟลุ๊คชวนบอยไปเล่นฟุตบอลหน้าหมู่บ้าน ปกติก็เล่นกันแทบทุกวันอยู่แล้ว ถ้าเกิดเพื่อนทุกคนเห็นบอยเริ่มไม่ไหว ก็มักจะหยุดเล่นก่อนทันที

วันนั้นบอยลงเล่นฟุตบอลนานมาก นานจนฟลุ๊คคอยถามว่า โห วันนี้ทำไมฟิตจัง ทุกที 10 นาที ก็หอบแล้ว บอยบอกกลับมาว่าแค่นี้สบายมาก แต่ว่าฟลุ๊คนั้นสังเกตได้ว่า วันนั้นบอยไม่ได้พกยาพ่นติดตัวมาด้วย หลังจากที่ทุกคนกำลังเล่นฟุตบอลกันอยู่

สักพักหนึ่งบอยก็รีบวิ่งกลับเข้าบ้านไป โดยที่ไม่ได้ลาเพื่อนเลยสักคน สักครู่หนึ่งบอยก็ยังส่งข้อความมาหาฟลุ๊คว่าขอโทษที่ทำให้ไม่สนุก แต่ว่าฟลุ๊คก็เห็นว่าวันนั้นบอยดูแข็งแรงมากกว่าทุกวันด้วยซ้ำ ก็เลยไม่ได้ห่วงอะไร

แต่ว่าเช้าวันต่อมา ฟลุ๊คก็ไปโรงเรียนตามปกติ แล้วอยู่ ๆ ก็มีเบอร์โทรศัพท์แปลก ๆ โทรเข้ามา เป็นแม่ของบอยเอง แม่บอกกับฟลุ๊คว่าบอยเสียแล้วเมื่อคืนนะลูก แต่ว่าตอนนั้นฟลุ๊คไม่กล้าถามว่าเสียด้วยเรื่องอะไร เนื่องจากฟลุ๊คและเพื่อน ๆ ที่รู้ข่าวตกใจมาก

พอโรงเรียนเลิก ฟลุ๊คก็รีบไปที่บ้านของบอย พอไปถึงฟลุ๊คเห็นบอยนอนไม่รู้สึกตัวอยู่บนเตียง ตอนนั้นฟลุ๊คกลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ได้แต่ยืนมอง แล้วก็เริ่มร้องไห้ เนื่องจากเป็นเพื่อนรักกันมากตั้งแต่เด็ก

พอแม่บอยออกมาเจอฟลุ๊ค ก็คุยกันก่อน แล้วแม่ก็บอกว่า ถ้าเกิดเป็นไปได้ ฟลุ๊คบวชให้วันงานศพได้ไหมล่ะ แต่ว่าตอนนั้นฟลุ๊คมีสอบปลายภาคพอดี จึงบอกแม่ไปว่าขอโทษจริง ๆ ครับแม่ มีธุระจริง ๆ ตอนนั้นรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมากที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย จึงขออาสาเป็นคนยกศพของบอยไปโรงพยาบาลและก็ไปวัด

ในตอนที่ยกศพก็ผ่านหน้าบ้านของฟลุ๊คด้วย พอไปถึงหน้าบ้านของฟลุ๊ค ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมศพถึงหนักขึ้น หนักราวกับว่าฟลุ๊คไม่ได้ยกศพแค่ศพเดียว พอรู้สึกหนักแบบนั้น ฟลุ๊คจึงบอกกับเพื่อนอีกคนที่ยกมาด้วยกันว่า วางก่อนได้ไหม ไม่ไหวแล้ว

พอช่วงที่กำลังจะวางศพลงนั้น หลานของบอยที่เดินตามมาด้วย ก็พูดขึ้นมาว่าทำไมมีคนขึ้นไปยืนบนนั้นล่ะแม่ ฟลุ๊คได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกตกใจ แล้วก็พยายามจะลองยกขึ้นใหม่ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะยกขึ้นได้ง่าย ๆ

หลังจากนั้น ลุงสัปเหร่อที่เดินมารับศพ เขาก็พูดขึ้นมาว่าให้แม่บอกอะไรกับคนตายหน่อย แม่ของบอยจึงพูดออกมาว่าอย่ายึดติดนะลูก ถึงเพื่อน ๆ จะไม่ว่างบวชให้ แต่ว่าทุกคนมาวันนี้ เพราะว่าจะมาส่งหนูนะลูก พูดจบเพียงเท่านั้น ฟลุ๊คกับเพื่อนลองยกขึ้นอีกที คราวนี้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ พอศพไปที่วัดเสร็จ ฟลุ๊ครวมไปถึงเพื่อน ๆ ก็ได้อยู่ช่วยงานทุกอย่างในงานศพของบอย

จนกระทั่งถึงตอนพระศพ ฟลุ๊คและเพื่อน ๆ กำลังเดินแจกน้ำให้กับผู้ที่มาร่วมงาน ฟลุ๊คเห็นหลานของบอยเล่นอยู่ตรงบริเวณแถว ๆ หน้างาน ฟลุ๊คนั้นเดิมทีก็ชอบเล่นกับหลานของบอยอยู่แล้ว จึงเดินเข้าไปหา แล้วก็พูดว่าทำไมมาเล่นอยู่ตรงนี้เจ้าตัวแสบ แล้วคำตอบที่ฟลุ๊คได้รับกลับมาจากหลานนั้น ทำให้ฟลุ๊คนั้นได้แต่ยืนตัวแข็ง ไม่กล้าขยับไปที่ไหนด้วยซ้ำ หลานบอกกลับมาว่าหนูมายืนเป็นเพื่อนน้าบอย หนูเห็นน้ายืนอยู่ตรงนี้มานานแล้ว แต่ว่าทำไมน้าทำหน้าไม่พอใจก็ไม่รู้ ฟลุ๊คเหลือบไปบอกให้ทุกคนว่าหลานของบอยพูดแบบนี้ ตอนนั้นฟลุ๊ครู้สึกไม่ดี

พองานใกล้จะเลิก ฟลุ๊คจึงขอตัวกลับบ้านก่อน พอถึงบ้านได้ ก็รู้สึกเหนื่อย เนื่องจากวันนั้นทั้งวันไปช่วยงานมาตลอด ฟลุ๊คจึงเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีตอนประมาณเที่ยงคืนกว่า ๆ ฟลุ๊คจึงลุกไปอาบน้ำ

ต้องบอกว่าห้องน้ำของบ้านฟลุ๊คนั้น มันแยกออกจากตัวบ้าน

ระหว่างที่เดินออกไป สายตาของฟลุ๊คก็มองไปเห็นใครสักคนยืนอยู่ที่รั้วหน้าประตูบ้าน ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนคนใดในกลุ่มนี่ล่ะ แวะมาถามว่าทำไมขอกลับก่อน แต่ระหว่างที่ฟลุ๊คยิ่งเดินเข้าไปใกล้ ก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่อย่างที่คิด พอไปถึงในมุมที่พอเห็นหน้ากันเท่านั้น ฟลุ๊คก็เห็นบอยยืนอยู่ด้วยสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ตอนนั้นถึงกับขาอ่อน เนื่องจากสีหน้าที่โมโหสุด ๆ ของบอย ฟลุ๊คเดินไม่ได้ ค้างอยู่แบบนั้นประมาณ 3 – 5 นาที อยู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงแม่ตะโกนเรียกว่าไปยืนมองอะไรอยู่หน้าบ้าน ฟลุ๊ครู้สึกตัวหันไปมองแม่ แล้วก็หันกลับมามองที่เดิม ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น ฟลุ๊คก็รีบตื่นไปใส่บาตรให้กับบอย พอทำอะไรเสร็จ ก็ออกไปนั่งเล่นอยู่กับเพื่อน ๆ คุยไปคุยมา เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็ถามกับฟลุ๊คว่า เอ่อ เมื่อวานเนี้ยตอนกลับจากงานประมาณเที่ยงคืน ที่อยู่ดึก เนื่องจากต้องช่วยเก็บทุกอย่างในงาน แล้วก็นั่งคุยอยู่กับพวกญาติ ๆ ของบอย

เพื่อนคนนี้เดินผ่านบ้านของฟลุ๊ค พูดแล้วก็ขนลุก เพื่อนเล่าว่าตอนขากลับกำลังเดินผ่าน ตาก็มองเห็นใครไม่รู้ยืนอยู่หน้าบ้านของฟลุ๊ค ใจก็คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนพวกเราแวะไปหา ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ ๆ แต่พอเดินใกล้เข้าไป กลับเห็นเป็นบอยกำลังยืนนิ่ง มองเข้าไปในบ้านของฟลุ๊ค สีหน้าดูโมโหมาก แต่ว่าเพื่อนคนนี้ก็ต้องผ่านกลับบ้านทางนี้อยู่เป็นประจำ ไปทางอื่นไม่ได้ เลยจำใจเดินไปแบบไม่สนใจ

พอถึงช่วงที่กำลังจะผ่านจุดที่บอยยืนอยู่นั้น รู้ไหมบอยมันเรียกกู แล้วก็พูดว่าพวกมึงมีกันอยู่ตั้งเยอะ ไม่คิดจะบวชให้กูสักคนเลยหรือยังไง เท่านั้นเองเพื่อนคนนี้ก็วิ่งกระจายกลับไปถึงบ้านตัวเอง โดยที่รองเท้าไม่อยู่กับตัวสักด้วยซ้ำ

ต้องบอกก่อนนิดหนึ่งว่า เดิมทีนิสัยของบอยนั้นเป็นคนที่ขี้โมโห ขี้น้อยใจ แล้วก็ยังเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก บอยน่าจะน้อยใจพวกของฟลุ๊คเอามาก ๆ ถึงมาโผล่แบบนี้

เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงเพียงเท่านี้ ขอขอบคุณเจ้าของเรื่องทำไมไม่บวชให้

เล่าเรื่องสยองขวัญ นั่งซากหวาดผวา ศพล่อเสือ

เล่าเรื่องสยองขวัญ สยองกลางทุ่ง

เล่าเรื่องสยองขวัญ เพื่อนเล่าให้ฟัง

เล่าเรื่องสยองขวัญ ร้านเหล้าผี

เล่าเรื่องสยองขวัญ แถวนี้มีเยอะ

เล่าเรื่องสยองขวัญ 6 ปีไม่เคยลืม

เล่าเรื่องสยองขวัญ บ้านเก่า

เล่าเรื่องสยองขวัญ อยากลองจนเจอดี

เล่าเรื่องสยองขวัญ คุณแม่เล่าให้ฟัง

ตำนานผีญี่ปุ่น คาซาเนะ

ตำนานผีญี่ปุ่น บ้านแห่งจาน

ตำนานผีญี่ปุ่น ผีตระกูลเฮอิเคะ

ตำนานผีญี่ปุ่น กาซาโดคุโร

บทความแนะนำ