10 อันดับอาหารญี่ปุ่นยอดนิยมฮิตทั่วโลก

เอ่ยชื่อมาทุกคนก็ต้องรู้จัก มีรสชาติอร่อย ชวนน้ำลายสอ จะมีอะไรบ้าง มาดูกันจ้า

อันดับที่ 10 เทปันยากิ

เทปันหรือเทปัง แปลว่ากระทะเหล็ก ส่วนยากิแปลว่าการทอดหรือการปิ้ง เมื่อเป็นเทปันยากิก็คืออาหารกะทะร้อนนั่นเอง เมนูนี้หลายคนอาจจะเคยทาน หลายคนก็อาจจะยังไม่เคยทาน แต่ถ้าพูดถึงร้าน สกายลักค์ ที่อยู่ใน Food Court หลายๆท่านก็เคยจะผ่านตากันมาบ้างแล้วใช่ไหม อาหารที่ร้านนั้นก็เป็นเทปันยากิอย่างนึงเลย โดยลักษณะการนั่งหน้าเตาที่เป็นเคาน์เตอร์บาร์ เชฟจะทำการปรุงผัดอาหารต่างๆ เช่น เส้น หมู ไก่ ปลา ผักต่างๆ อาหารทะเล และอีกวัตถุดิบ ที่นิยมนำมาปรุงแบบเทปันยากิก็คือ เนื้อวัววากิวนั่นเอง

อันดับที่ 9 อุด้ง

เมนูนี้หลายคนอาจจะจำสับสนกับราเม็ง เพราะมีลักษณะเป็นเส้นก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ในน้ำซุปเหมือนเหมือนกัน แต่จะต่างกันตรงที่ เส้นอุด้งนั้นจะมีความเหนียวนุ่มและมีเส้นที่ใหญ่อวบ กว่าเส้นราเมง เวลาเคี้ยวจะรู้สึกหนึบๆ หนับๆ ในส่วนของน้ำซุปนั้นจะเป็นน้ำซุปใสแนวเดียวกับโอเด้งนั่นเอง หรืออาจจะเป็นน้ำซุปโชยุก็ได้ ทานพร้อมกับหมูสับ ลูกชิ้นปลาญี่ปุ่น โรยด้วยต้นหอมซอย อยู่ในบางที่อาจจะกินแบบราดหน้าด้วยไข่ดิบ แล้วคลุกตอนที่เส้นยังมีความร้อนอยู่ เวลารับประทานไข่จะถึงสุกกึ่งดิบ

อันดับที่ 8 ซูชิ

ซูชินั้นถือเป็นอาหารญี่ปุ่นยอดนิยมเลยก็ว่าได้ ด้วยคำเรียกง่ายๆเพียง 2 พยางค์ คำว่า Sushi คือการนำปลาดิบไปวางไว้บนข้าว จัดเรียงให้เป็นคำๆ มีทั้งแบบห่อด้วยสาหร่าย และไม่ได้ห่อด้วยสาหร่าย ข้าวที่นำมาทำซูชินั้น จะเป็นข้าวที่ทำมาโดยเฉพาะ จะมีการหุงแล้วใส่น้ำส้มสายชูและปรุงรสด้วยเกลือทำให้มีรสชาติกลมกล่อม ชิ้นของปลาดิบเมื่อนำมาวางบนข้าวซูชิจะมีการทาวาซาบิเล็กน้อยเพื่อดับกลิ่นคาวของปลา เวลาทานก็จิ้มกับโชยุ

อันดับที่ 7 ทาโกะยากิ

ทาโกะยากิหรือขนมครกญี่ปุ่น ของดีจากย่านโอซาก้า ทำจากแป้งที่ทอดในหลุมขนมครก หมุนแป้งให้เป็นทรงกลม ใส่ไส้ชิ้นปลาหมึกยักษ์ไว้ตรงกลาง เวลาเสิร์ฟจะราดหน้าด้วยซอสทาโกะยากิ มายองเนส ปลาคัตสึโอะสไลด์บางๆ และสาหร่าย ทาโกะยากิถือเป็นขนมครกแบบคาวที่ได้รับความนิยมในทุกเพศทุกวัย

อันดับที่ 6 ราเม็ง

มันคือก๋วยเตี๋ยวในรูปแบบของญี่ปุ่นนั่นเอง ราเมงนั้นมีต้นกำเนิดมาจากประเทศจีน ราเมงแบบต้นตำรับนั้นจะมีความสำคัญอยู่ที่เส้น เส้นจะต้องมีความเหนียวนุ่ม และสามารถดูดซับน้ำซุปได้เป็นอย่างดี น้ำซุปของ shio Ramen หรือราเมงซุปเกลือ น้ำซุปจะต้องใสจนเห็นก้นชาม ราเมงนิยมทานพร้อมกับไข่ต้มยางมะตูม เนื้อหมูชาชูย่าง ลูกชิ้นปลา โรยหน้าด้วยต้นหอมซอย การทำราเม็งไม่ควรใช้ช้อนตักเข้าปาก แต่ให้ใช้ตะเกียบคีบเส้นแล้วสูดเข้าปากเสียงดังๆ การทำเสียงดังแบบนี้ถือเป็นมารยาทที่ดีในการทานราเมง เพราะว่าเป็นความรู้สึกที่อร่อย อยากกินมากๆ ไม่ได้ดูว่าเป็นการเสียมารยาทแต่อย่างใดรวมถึงการยกนํ้าซุปซดจนหมดชาม จะทำให้พ่อครัวที่ทำราเมงนั้นปลื้มใจเป็นอย่างมาก

อันดับที่ 5 เทมปุระ

เมื่อพูดถึงเทมปุระหลายคนอาจจะนึกถึงกุ้งชุบแป้งทอดหรือกุ้งเทมปุระ แต่จริงๆแล้วเทมปุระนั้นไม่ได้หมายถึงแค่กุ้งชุบแป้งทอด แต่หมายถึงวัตถุดิบอะไรก็ได้แล้วมาชุบแป้งเทมปุระแล้วนำไปทอด ได้ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นแครอท มัน มะเขือ กระเจี๊ยบ กุ้ง ปลาหมึก หรือปลาชนิดต่างๆ เทมปุระนั้นจะทานคู่กับน้ำจิ้มแบบใสๆ ที่มีรสชาติเค็มนำแล้วก็หวานตาม ให้ความรู้สึกเบาแล้วก็สดชื่นไม่น้อยเลย

อันดับที่ 4 โอโคโนมิยากิ

โอโคโนมิยากิหรือพิซซ่าญี่ปุ่น ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของเทปันยากินั่นเอง วิธีทำก็คือใส่แป้งชนิดเดียวกับที่ทําทาโกะยากิ แล้วก็ใส่เครื่องต่างๆ ทั้งเนื้อสัตว์ และผัก โดยจะเน้นไปที่กะหล่ำปลีซอย บางที่ก็อาจจะใส่มอสซาเรลล่าชีส เมื่อทอดเสร็จแล้วก็ราดด้วยน้ำซอสโอโคโนมิยากิ มายองเนส ปลาคัตสึโอะแห้ง ซอยเป็นฝอยฝอย สาหร่ายทะเล ป่น หอมซอย

อันดับที่ 3 นาเบะ

นาเบะหรืออาหารหม้อไฟ ถ้าใครเคยดูชินจังจอมแก่นจะมีตอนที่พูดถึงนาเบะหม้อไฟด้วย นาเบะนั้นก็คล้ายๆกับสุกี้ญี่ปุ่นแบบหนึ่ง นิยมนำผักต่างๆ ใส่ลงในหม้อไฟ เนื้อสัตว์ต่างๆ เห็ดหลากหลายชนิด เต้าหู้ ลูกชิ้น ทานตอนร้อนๆ นิยมทำทานกันในฤดูหนาวเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น

อันดับที่ 2 ดังโงะ

ดังโงะถือเป็นอาหารของหวานดั้งเดิมของประเทศญี่ปุ่น ทำมาจากแป้งข้าวเหนียว ซึ่งบางสูตรก็จะมีผสมแป้งข้าวเจ้าด้วย นำไปต้มจนแป้งขึ้นรูปเป็นรูปทรงกลม เสร็จแล้วก็นำไม้เสียบไม้ย่าง ราดด้วยซอสรสหวาน ดูผลเผินๆอาจจะเหมือนกับลูกชิ้นปิ้ง ราดด้วยน้ำจิ้ม แต่จริงๆแล้วมันคือขนมหวานทานแล้วหนึบหนับ

อันดับที่ 1 โยคัง

โยกังหรือวุ้นโยคัง ถือเป็นของฝากที่ขึ้นชื่อมากๆ ตามจุดแวะพักต่างๆหรือจุดท่องเที่ยวของประเทศญี่ปุ่นมักจะมีวุ้นโยคังจำหน่าย ราคามีตั้งแต่หลักร้อยไปจนถึงหลักหลายพัน โยกังสามารถกินเปล่าๆ หรือกินแกล้มกับน้ำชา โยกังมีรสชาติหลากหลายตามแต่ผู้ผลิตจะผลิตออกมา โดยใส่ส่วนผสมต่างๆอย่างเช่น ถั่วแดง ชาเขียว ดอกซากุระ ลูกพลับ หรือผลไม้ต่างๆ ตามแต่ละท้องถิ่นนั้นๆ

บทความแนะนำ

อาหารจีนต้นตำรับ หมูพะโล้ตระกูลสือ

การกิน สำหรับชาวจีนแล้วเป็นศาสตร์ชนิดหนึ่ง เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดความแตกต่างในแต่ละท้องถิ่น เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดประเภทของอาหารนับไม่ถ้วน เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดวัฒนธรรมที่สืบทอดต่อกันมา เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดอาหารอร่อยที่เผยแพร่ไปทั่วโลก อาหารอร่อยอยู่แวดล้อมตัวเรา เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา

อาหารจีนต้นตำรับ หมูพะโล้ตระกูลสือ
อำเภอมู่ตู้ เมืองซูโจว ร้านอาหารตระกูลสือ ร้านนี้มีประวัติไม่ธรรมดา จากภาพวาดความรุ่งเรืองของซูโจว สมัยจักรพรรดิเฉียนหลงปีที่ 24 แสดงให้เห็นความรุ่งเรืองดุจเมืองสวรรค์ของซูโจวในยุคนั้น 36 ปีต่อมา ปีเฉียนหลงที่ 55 ในภาพวาดเก่าแก่ก็ปรากฏร้านของสือฮั่น ตั้งอยู่ใกล้สะพานจอหงวน ตั้งชื่อว่าร้านสือซี่ซุ่น สือซี่ซุ่นเดิมเป็นร้านขายขนมของสามีภรรยาคู่หนึ่ง ดำเนินกิจการมาถึงสี่ชั่วอายุคน ถึงมือของสือเหลินที่เป็นเหลนของสือฮั่น สือซี่ซุ่นก็กลายมาเป็นร้านอาหารไท่หู่ที่เลื่องชื่อ อาหารในร้าน ถูกขนานนามจากผู้คนที่ชื่นชอบว่า อาหารตระกูลสือ ปี 1929 หลีเกิ่นหยวน ขุนนางปลดเกษียนได้กลับบ้าน และได้ช่วยตั้งชื่อให้ว่า ร้านอาหารตระกูลสือ

ปัจจุบัน ภัตตาคารตระกูลสือเปิดสาขามากมายในซูโจว แต่ร้านดั้งเดิมก็ยังคงดำเนินกิจการอยู่ เพราะว่าเตาถ่านหินของที่นี่ ใช้ทำอาหารพิเศษชนิดหนึ่ง อาหารที่มีชื่อควบคู่มากับร้านเก่าแก่หลายร้อยปีนี้ชื่อว่า หมูพะโล้ตระกูลสือ วัตถุดิบหลักก็คือหมูสามชั้น ซึ่งมีแหล่งมาจากริมทะเลสาบไท่หู่ข้างร้านนั่นเอง หมูสามชั้นหลังจากชำแหละมาแล้ว 1 วัน นำมาตัดเป็นสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ใส่ลงไปในหม้อทรงกลมที่เต็มไปด้วยน้ำดื่ม ต้มด้วยไฟแรง ขั้นตอนนี้ใช้เวลาเพียงเล็กน้อย หลังจากน้ำเดือดพล่านก็ตักเนื้อหมูขึ้นมา ใส่น้ำซอสเฉพาะของตระกูลสือลงในหม้อทรงกลมอีกใบ ใส่เนื้อหมูลงไป ขอบหม้อวางผ้าที่ทำขึ้นเฉพาะ จากนั้นจึงใส่เกลือ ใบกระวาน โป๊ยกั๊ก อบเชย เปลือกส้มและน้ำตาลทราย จากนั้นจึงนำซึ้งมาวางลงบนผ้า เพื่อกดเนื้อหมูให้จมอยู่ในน้ำ จากนั้นจึงใส่เหล้า ซีอิ๊ว ต้มด้วยไฟอ่อน ใช้เวลาต้มประมาณ 3 ชั่วโมง หลังจากนั้นจึงนำเนื้อหมูขึ้นมาใส่ลงชาม แล้วนำไปนึ่งต่อใช้เวลานึ่งสิบห้านาที เป็นการป้องกันไม่ให้เนื้อหมูที่เพิ่งขึ้นจากเตา สัมผัสอากาศจนเปลี่ยนสี ทั้งยังทำให้เนื้อหมูคงรูปร่างสวยงาม สุดท้ายราดด้วยน้ำซอสเฉพาะของตระกูลสือ หมูพะโล้ตระกูลสือก็พร้อมรับประทาน เนื่องจากการต้มเป็นเวลานาน ไขมันในเนื้อหมูสามชั้นจึงละลาย ทำให้หนังนุ่มเนียนไม่เลี่ยนมัน กลิ่นหอมขึ้นจมูก ทั้งหมดนี้ได้มาเพราะไฟ

ในอาหารจานนี้ ไฟเหวินอู่ล้วนมีความสำคัญเท่าเทียมกัน อาหารต้องใช้แรงไฟในการเข้าถึงซึ่งรสชาติ ถึงจะทำให้อาหารชนิดนั้นเลิศรส ไฟแรงทำให้เนื้อหมูสุกอย่างรวดเร็ว เพื่อไล่เลือดและสิ่งสกปรกในเนื้อ ทั้งยังไม่ทำให้เนื้อเหนียวขึ้น ในขณะเดียวกันก็ทำให้เนื้ออยู่ตัว การใช้ซึ้งกดให้เนื้อจมลงในน้ำ ซึ่งเป็นการเพิ่มพื้นที่ว่าง ทั้งยังทำให้ไอของรสชาติต่างๆที่ผสมผสานกัน หมุนเวียนกลับไปมา และไฟอ่อนจะทำให้เนื้อนุ่ม ไม่ทำให้เสียรูปทรง ทั้งยังทำให้เนื้อหมูหอมนุ่มละมุนอีกด้วย การใช้ไฟเป็นเคล็ดลับที่มีมายาวนานของอาหารจีน เพราะเหตุนี้นักปราชญ์จีนจึงให้ความสนใจกันมาก ขงจื้อกล่าวว่าของไม่อร่อยไม่กิน สำหรับท่านแล้วอาหารที่ใช้ไฟไม่ถูกไม่ควรรับประทาน

บทความแนะนำ

อาหารจีน

การกิน สำหรับชาวจีนแล้วเป็นศาสตร์ชนิดหนึ่ง เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดความแตกต่างในแต่ละท้องถิ่น เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดประเภทของอาหารนับไม่ถ้วน เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดวัฒนธรรมที่สืบทอดต่อกันมา เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดอาหารอร่อยที่เผยแพร่ไปทั่วโลก อาหารอร่อยอยู่แวดล้อมตัวเรา เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา

อาหารจีนต้นตำรับ หอยเป๋าฮื้อ

อาหารจีนต้นตำรับ หมูพะโล้ตระกูลสือ

บทความแนะนำ

อาหารจีนต้นตำรับ หอยเป๋าฮื้อ

การกิน สำหรับชาวจีนแล้วเป็นศาสตร์ชนิดหนึ่ง เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดความแตกต่างในแต่ละท้องถิ่น เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดประเภทของอาหารนับไม่ถ้วน เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดวัฒนธรรมที่สืบทอดต่อกันมา เพราะความเป็นศาสตร์จึงทำให้เกิดอาหารอร่อยที่เผยแพร่ไปทั่วโลก อาหารอร่อยอยู่แวดล้อมตัวเรา เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา

เป่าฮื้อเป็นอาหารทะเลที่มีราคาแพงที่ชาวจีนชื่นชอบ จากบันทึกในสมัยชุนชิว ชาวจีนนำหอยเป่าฮื้อที่ผ่านการหมักมาทำเป็นอาหาร เป๋าฮื้อสดถูกนำมาแกะเปลือก หมักตากแห้ง เพื่อเป็นเป๋าฮื้อแห้งทำให้มีราคาสูงขึ้น กลายมาเป็นเป๋าฮื้อที่เราเห็นในปัจจุบัน แต่ว่าเป่าฮื้อแห้งมีเนื้อแข็งยากที่จะนำมาปรุง ก่อนนำมาทำอาหารต้องแช่น้ำให้อ่อนตัวลงจากนั้น จึงนำมาล้างให้สะอาด การล้างต้องใช้ความอดทนและละเอียดละออ ใช้แปรงขัดริมให้สะอาด ล้างส่วนปาก เลาะไส้และสิ่งสกปรกออก ขั้นตอนทั้งหมดใช้เวลาถึง 2 วัน แต่สำหรับขั้นตอนการปรุงเป๋าฮื้อแล้วนี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น เชฟมากประสบการณ์บอกพวกเราว่า การปรุงเป๋าฮื้อให้เลิศรสนั้นเงื่อนไขสำคัญคือไฟ

ในโลกของอาหารจีนแล้วอาหารทุกจานมักให้ความสำคัญกับไฟ แท้จริงแล้วไฟทำไมถึงมีความสําคัญ ถึงส่งผลต่อรสชาติมากขนาดนี้ ทำอย่างไรถึงทำให้อาหารเลิศรสมากขึ้น ฝ่ายเป็นคำเฉพาะในแวดวงการทำอาหาร หมายถึงอุณหภูมิความร้อนและระยะเวลาที่ใช้ โดยทั่วไปแบ่งเป็นไฟคุโชน ไฟแรง ไฟกลาง ไฟอ่อน และไฟรุม ปัจจุบันเรามีอุปกรณ์ให้ความร้อนหลากหลายชนิด เตาถ่านหิน เตาหกตา เตาแก๊สถ่านหิน เตาแก๊ส สามารถปรับความร้อนได้ตามที่ต้องการ แต่ว่าไฟก็ยังยากที่จะควบคุมอยู่ดี เพราะไม่เป็นแต่เพียงเรื่องของอุณหภูมิความร้อน ยังมีวัตถุดิบ อุปกรณ์ปรุงอาหาร เทคนิคการปรุงอาหาร ไฟจึงเป็นศาสตร์ที่ลึกซึ้งและซับซ้อน

เฉินหย่าเจียนหัวหน้าเชฟเครือบริษัทฉาวเจียงชุน เขามีชีวิตการทำงานในตครัวกว่า 30 ปี ทำให้เขามีประสบการณ์ในการปรุงเป๋าฮื้ออย่างมาก เป๋าฮื้ออบหม้อดินทำยากมากก่อนอื่นต้องเลือกเป๋าฮื้ออย่างดีรวมทั้งวัตถุดิบอย่างอื่นและไฟ สามสิ่งนี้ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไม่ได้เลย

วันนี้เฉินหย่าเจียนจะทำเป๋าฮื้อตุ๋นที่ยากต่อการควบคุมไฟ วัตถุดิบหลักก็คือ เป๋าฮื้อแห้งและต้องเป็นเป๋าฮื้อชั้นดีจากญี่ปุ่น ซึ่งถูกขนานนามว่าเจ้าแห่งเป๋าฮื้อ เพื่อให้คู่ควรกับเป๋าฮื้อชั้นเลิศ เครื่องปรุงอื่นก็ต้องผ่านการคัดสรรอย่างดี นั่นก็คือไก่ กระดูกหมู หมูสามชั้นที่เราใช้ปรุงอาหาร แต่ตอนนี้มันเป็นเพียงเครื่องปรุงเสริมเท่านั้น

นำเนื้อไก่กับกระดูกหมูลงต้มในน้ำเดือด ล้างสิ่งสกปรกต่างๆออก จากนั้นนำมาผัดให้สุก ทอดหมูสามชั้นในน้ำมันให้เหลือง และเตรียมหม้อกระเบื้องเคลือบที่ใช้สำหรับปรุงเป๋าฮื้อโดยเฉพาะ หม้อกระเบื้องเมื่อนำมาอบอาหารจะทำให้อาหารเปลือยนุ่มได้เร็ว ถ้าเป็นหม้อสแตนเลสจะแข็งทำออกมาได้ไม่ดีเท่ากับหม้อกระเบื้อง นำเป่าฮื้อ ไก่ กระดูกหมู หมูสามชั้นใส่ลงในหม้อกระเบื้อง ที่มีน้ำเต็ม จากนั้นจึงนำหม้อกระเบื้องไปวางไว้บนเตาที่ทำพิเศษ เตาพิเศษนี้ก็คือเตาถ่าน เตาถ่านจะให้ไฟ Room ไฟจากเตาถ่านจะไม่ร้อนจนเกินไป หม้อกระเบื้องจะถูกไฟรุมๆจากถ่าน ค่อยๆผ่านความร้อนขึ้นมาเพราะเนื้อดินกระเบื้องที่ละเอียด ความร้อนในหม้อกระเบื้องจะคุุณอยู่ในอาหาร เป๋าฮื้อต้องค่อยๆตุ๋นทำให้เป่าฮื้อไม่อมน้ำเร็วเกินไป น้ำจะค่อยๆเข้าไปในตัวเป๋าฮื้อนี่คือความสำคัญของไฟ ขั้นตอนนี้ใช้เวลาตุ๋นถึง 2 วันเต็มๆ ในช่วงของการตุ๋นไม่ต้องคน ไม่ต้องใส่เครื่องปรุงใดๆ แถมยังไม่ต้องคอยเปิดดู สรุปแล้วความร้อนมีความสำคัญต่อกระบวนการอย่างไรกัน

เชฟเฉินเล่าว่า
"ทั้งหมดนี้เป็นการสั่งสมประสบการณ์ ใน 20 ถึง 30 ปีมานี้ ผมโชคดีที่มีโอกาสทำเป๋าฮื้อบ่อยมาก ถ้าคุณเป็นพ่อครัวอาหารจีนที่ทำงานมานานขนาดนี้ แต่ไม่เคยได้แตะเป๋าฮื้อเลย ทํามานานแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์"

เฉินหย่าเจียน เกิดที่มณฑลกวางตุ้ง เขาใช้ชีวิตในฮ่องกง เขาเข้าสู่วงการอาหารตอนอายุ 14 ปัจจุบันกลายเป็นเชฟอาหารกวางตุ้งที่ลือชื่อ แค่ใช้มือจับวัตถุดิบ เขาก็สามารถบอกได้ถึงแหล่งผลิต และคุณภาพของเป๋าฮื้อที่นำมาใช้ เฉินหย่าเจียนบอกพวกเราว่า เคล็ดลับในการตุ๋นเป๋าฮื้อก็คือ กลางวันใช้เวลาตุ๋นทั้งวัน ตกกลางคืนจะต้องดับไฟในเตา วันรุ่งขึ้นจึงจะตุ๋นต่อไป นี่คือประสบการณ์ของเขา ตอนที่ไม่ได้ตั้งไฟ น้ำในหม้อจะเย็นลง เป๋าฮื้อก็จะดูดซึมน้ำเข้าไปในเนื้อ พอนำมาตุ๋นอีกที น้ำที่อยู่ในเป๋าฮื้อก็จะออกมา นี่ก็คือเคล็ดลับของการใช้ไฟ แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งไฟ ประโยชน์ของไฟก็ยังคงอยู่ เห็นได้ชัดเจนว่า ไฟไม่ใช่แค่เพียงการคุม ความแรงและเวลา ยังรวมไปถึงความเชี่ยวชาญในการประเมินคุณภาพ ของวัตถุดิบอีกด้วย วัตถุดิบที่แตกต่างย่อมใช้ไฟไม่เหมือนกัน ช่วงที่เป่าฮื้อกำลังจะสุกได้ที่ เป็นช่วงสำคัญ การราไฟเร็วไปรสชาติจะไม่เข้าเนื้อ ราไฟช้าไปเป่าฮื้อก็จะเหนียว ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญ และประสบการณ์ของพ่อครัวทั้งสิ้น

หลังจากผ่านการตุ๋นมา 2 วัน อาหารจานนี้ก็สำเร็จลง เป๋าฮื้ออุ้มน้ำชุ่มฉ่ำ แถมยังมีรสชาติของเนื้อหมูและเนื้อไก่ อาหารจานนี้ต้องค่อยๆเคี้ยวและลิ้มรสอย่างช้าๆ ถึงจะสัมผัสได้ถึง เคล็ดลับการใช้ไฟรุม ค่อยๆตุ๋นของอาหารจีน ในวัฒนธรรมอาหารของจีน

บทความแนะนำ