(14 มกราคม 2489-13 มกราคม 2547)
คาดว่าเขาคร่าชีวิตผู้คนไปมากกว่า 250 คนในช่วงเวลาที่เขาทำงานเป็นหมอ เมื่ออายุ 17 ปีแม่ของเขาป่วยเป็นมะเร็งปอด วันแล้ววันเล่าแฮโรลด์จะเฝ้าดูว่าแม่ของเขาดิ้นด้วยความเจ็บปวดเพียงใดและสิ่งเดียวที่ช่วยบรรเทาความทุกข์ของเธอคือการฉีดมอร์ฟีนที่แพทย์ของเธอให้มา ในปีพ. ศ. 2506 แม่ของเขาเสียชีวิต หลายปีต่อมา Shipman ได้รับปริญญาด้านการแพทย์และการผ่าตัดด้วยผลการเรียนที่ดีมาก คนไข้ของเขาดีใจ ขณะที่ Shipman ทำงานในสาขานรีเวชวิทยาการรับมอร์ฟีนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาเนื่องจากใช้เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในระหว่างคลอด เขาเริ่มบริโภคสารนี้บ่อยๆ
ในปี 1974 งานของเขาถูกตั้งคำถามเมื่อพบว่าเขาสั่งยามอร์ฟีนให้กับผู้ป่วยที่ไม่ต้องการมัน โรงพยาบาลเปิดการสอบสวน พวกเขาไม่เพียงพบความผิดปกติในใบสั่งยาของเขาพวกเขายังค้นพบว่าเขาติดยาด้วย เขาถูกไล่ออกจากโรงพยาบาลและถูกส่งตัวไปที่คลินิกฟื้นฟูยาเสพติด เมื่อได้รับการฟื้นฟูแล้วเขาได้ก่อตั้งวิธีการผ่าตัดของตัวเอง เสรีภาพในการสั่งยาของเขาอย่างอิสระส่งผลให้เกิดผลร้ายแรง เป็นเวลาห้าปีจำนวนผู้เสียชีวิตในกลุ่มผู้สูงอายุมีจำนวนมหาศาล
คนเรือเองลงนามในใบมรณบัตรของผู้ป่วยระบุสาเหตุตามธรรมชาติ จากนั้นได้ชักชวนให้ญาติของเหยื่อเผาศพโดยเร็วที่สุด หนึ่งในเหยื่อรายสุดท้ายของเขาคือผู้หญิงที่ร่ำรวย คนเรือเขียนพินัยกรรมปลอมพิมพ์ดีดซึ่งระบุว่าเขาเป็นผู้รับผลประโยชน์ แต่เพียงผู้เดียว ลูกสาวของหญิงผู้เสียชีวิตเป็นทนายความ เธอรู้ว่าแม่ของเธอไม่มีเครื่องพิมพ์ดีดเธอจึงฟ้องแพทย์และนำศพไปขุด หลังจากการวิเคราะห์พบว่ามีมอร์ฟีนหลงเหลืออยู่
เมื่อวันที่ 7 กันยายน 1998 แพทย์ถูกจับ ที่บ้านของเขาพวกเขาพบหลักฐานการกระทำความผิดนั่นคือเครื่องพิมพ์ดีดที่ทำพินัยกรรม เขาถูกตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิตในข้อหาฆาตกรรมคนไข้ 15 คน คาดว่าจำนวนเหยื่อคือ 215 คนเมื่อวันที่ 13 มกราคม 2547 ตอนอายุ 58 ปี Harold Shipman ได้แขวนคอตัวเองในห้องขังโดยใช้ผ้าปูที่นอน
